मन्त्रमेवं व्याख्याय ब्राह्मणमवतार्य व्याचष्टे —

तत्रेत्यादिना ।

मन्त्रः सप्तम्यर्थः ।

ननु यथोक्तं तत्त्वं स्वेनैव रूपेण प्रतिपत्तुं शक्यते किं प्रतीकोपदेशेनेत्याशङ्क्याऽऽह —

यत्तदिति ।

भावविशेषो बुद्धेर्विषयपारवश्यं परिहृत्य प्रत्यग्ब्रह्मज्ञानाभिमुख्यम् ।

ओङ्कारे ब्रह्मावेशनमुदाहरणेन द्रढयति —

यथेति ।

कल्पान्तरमाह —

वायुरमित्यादिना ।

किमिति सूत्राधिकरणमव्याकृतमाकाशमत्र गृह्यते तत्राऽऽह —

वायुरे हीति ।

तदेव भूताकाशात्मना विपरिणतमिति भावः ।

तर्हि पक्षद्वये संप्लवमाने कः सिद्धान्तः स्यादित्याशङ्क्याधिकारिभेदमाश्रित्याऽऽह —

तत्रेति ।

श्रुत्यन्तरस्यान्यथासिद्धिसंभवादोङ्कारस्य प्रतीकत्वेऽपि विप्रतिपत्तिमाशङ्क्याऽऽह —

केवलमिति ।

इतरत्र विप्रतिपत्तिद्योतकाभावादिति भावः ।

प्रतीकपक्षमुपपाद्याभिधानपक्षमुपपादयति —

वेदोऽयमिति ।

तदेव प्रपञ्चयति —

तेनेति ।

वेदेत्यत्राऽऽदौ तच्छब्दो द्रष्टव्यः ।

ब्राह्मणा विदुरिति विशेषनिर्देशस्य तात्पर्यमाह —

तस्मादिति ।

प्रतीकपक्षेऽपि वेदोऽयमित्यादिग्रन्थो निर्वहतीत्याह —

अथवेति ।

विध्यभावे कथमर्थवादः संभवतीत्याशङ्क्य परिहरति —

कथमित्यादिना ।

वेदत्वेन स्तुतिमोङ्कारस्य संग्रहविवरणाभ्यां दर्शयति —

सर्वो हीति ।

ओङ्कारे सर्वस्य नामजातस्यान्तर्भावे प्रमाणमाह —

तद्यथेति ।

तत्रैव हेत्वन्तरमवतार्य व्याकरोति —

इतश्चेति ।

वेदितव्यं परमपरं वा ब्रह्म । ‘द्वे ब्रह्मणो वेदितव्ये’ इति श्रुत्यन्तरात् ।

तद्वेदनसाधनत्वेऽपि कथमोङ्कारस्य वेदत्वमित्याशङ्क्याऽऽह —

इतरस्यापीति ।

अत एव वेदितव्यवेदनहेतुत्वादेवेत्यर्थः ।

प्रतीकपक्षे वाक्ययोजनां निगमयति —

तस्मादिति ।

अभिधानपक्षे प्रतीकपक्षे चैकं वाक्यमेकैकत्र योजयित्वा पक्षद्वयेऽपि साधारण्येन योजयति —

अथवेति ।

तस्य पूर्वोक्तनीत्या वेदत्वे लाभं दर्शयति —

तस्मिन्निति ।

ओङ्कारस्य ब्रह्मोपास्तिसाधनत्वमित्थं सिद्धमित्युपसंहर्तुमितिशब्दः ।