कर्मानुतिष्ठतां देवानां मृत्युवश्यता न व्यावृत्तेत्याह –

तानिति ।

तत्रेति वैदिककर्मप्रारम्भोक्तिः । उशब्दोऽप्यर्थः । यथोक्तकर्मपरानपि तान्मृत्युः पर्यपश्यदिति सम्बन्धः ।

कर्मणां मृत्युपदगोचरत्वं दृष्टान्तेनाऽऽह –

यथेति ।

दार्ष्टान्तिकभागस्य विवक्षितमर्थं सङ्गृह्णाति –

मृत्युरिति ।

दार्ष्टान्तिके क्षुद्रोदकस्थानीयं किं स्यादिति प्रश्नपूर्वकं दर्शयति –

क्वासावित्यादिना ।

ऋगादीनां नित्यत्वेन क्षयाभावान्न क्षुद्रोदकस्थानीयतेत्याशङ्क्य विवक्षितमर्थमाह –

ऋगिति ।

कर्मणश्च कृतकत्वेन फलतः स्वरूपतश्च क्षयिता प्रसिद्धेति भावः ।

मृत्युपरिहारोपायमुपदिशति –

ते नु देवा इत्यादिना ।

कर्मभ्यः सकाशादूर्ध्वा व्यावृत्ता इत्यर्थः । सर्वकर्मसङ्ग्रहार्थं कर्मभ्य इति बहुवचनम् ।

अवैदिककर्मत्यागस्य कर्मिष्वपि सिद्धत्वाद्वैदिककर्मत्यागार्थं विशिनष्टि –

ऋच इति ।

कर्मत्यागमात्रात्कृतकृत्यताशङ्कां वारयति –

तेनेति ।

किं तदक्षरं तदाह –

ओङ्कारेति ॥ ३ ॥