यत्प्रजापतिना मनसि निहितं तत्प्रकटीकर्तुं चोदयति –

नन्विति ।

शिष्टशिष्यगतं विपरीतग्रहणमाचार्येणानुज्ञातुमयुक्तमित्यङ्गीकृत्य प्रजापतेरभिप्रायमाह –

सत्यमेवमिति ।

कथं तर्हि तयोर्विपरीतग्रहणमपनेतव्यमित्याशङ्क्याऽऽह –

गृह्णीतां तावदिति ।

तावद्विपरीतमिति शेषः । चकारेण क्रियापदमनुकृष्यते ।

यद्यदाचरति श्रेष्ठ इति न्यायेन सर्वेषां मृषावादित्वं स्यादिति शङ्कते –

नन्विति ।

प्राजापत्यमभिप्रायमेव प्रकटयन्नतिप्रसङ्गं परिहर्तुं तदीयमनृतवादित्वं दूषयति –

न चेति ।

तदेवाऽऽकाङ्क्षापूर्वकं स्फुटयति –

कथमित्यादिना ।

शिष्याभ्यां गृहीतो योऽयमात्मा ततः सकाशादात्मना स्वेनैव प्रजापतिनोक्तो योऽस्त्यक्ष्युपलक्षितो द्रष्टा समनसि प्रजापतेः सन्निहिततरोऽतः स एव तेनोक्त इत्यर्थः ।

इतश्च द्रष्टा प्रजापतेर्मनसि सन्निहिततर इत्याह –

सर्वेषां चेति ।

प्रजापतेर्मनसि द्रष्टुः सन्निहितत्वेऽपि कथं तस्य न मृषावादित्वमत आह –

तमेवेति ।

इतश्च प्रजापतेर्नमृषावादित्वमित्याह –

तथा चेति ॥४॥