ಗೀತಾಶಾಸ್ತ್ರಸ್ಯಾನಾಪ್ತಪ್ರಣೀತತ್ವಮಪಾಕೃತ್ಯ ವ್ಯಾಖ್ಯೇಯತ್ವಮುಪಪಾದಿತಮುಪಸಂಹರತಿ –

ತದಿದಮಿತಿ ।

ಪೌರುಷೇಯಸ್ಯ ವಚಸೋ ಮೂಲಪ್ರಮಾಣಾಭಾವೇನಾಪ್ರಾಮಾಣ್ಯಮಿತಿ ಮತ್ವಾ ವಿಶಿನಷ್ಟಿ –

ಸಮಸ್ತೇತಿ ।

ಶಾಸ್ತ್ರಾಕ್ಷರೈರೇವ ತದರ್ಥಪ್ರತಿಪತ್ತಿಸಂಭವೇ ಕಿಮಿತಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಮಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಹ –

ದುರ್ವಿಜ್ಞೇಯಾರ್ಥಮಿತಿ ।

‘ಪದಚ್ಛೇದಃ ಪದಾರ್ಥೋಕ್ತಿರ್ವಿಗ್ರಹೋ ವಾಕ್ಯಯೋಜನಾ ।
ಆಕ್ಷೇಪಸ್ಯ ಸಮಾಧಾನಂ ವ್ಯಾಕ್ಯಾನಂ ಪಂಚಲಕ್ಷಣಮ್ ॥' ಇತ್ಯಾದಿಕ್ರಮೇಣಾಸ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರಸ್ಯ ಪೂರ್ವಾಚಾರ್ಯೈರ್ವ್ಯಾಖ್ಯಾತತ್ವಾತ್ ಕಿಮರ್ಥಮಿದಮಾರಭ್ಯತೇ ಗತಾರ್ಥತ್ವಾತ್ , ತತ್ರಾಹ –

ತದರ್ಥೇತಿ ।

ಗೀತಾಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥಸ್ಯ ಪ್ರಕಟೀಕರಣಾರ್ಥಂ ಪದವಿಭಾಗಸ್ತದರ್ಥೋಕ್ತಿಃ ಸಮಾಸದ್ವಾರಾ ವಾಕ್ಯಾರ್ಥನಿರ್ದೇಶಃ, ತತ್ರಾಪೇಕ್ಷಿತೋ ನ್ಯಾಯಶ್ಚಾಕ್ಷೇಪಸಮಾಧಾನಲಕ್ಷಣೋ ವೃತ್ತಿಕಾರೈರ್ದರ್ಶಿತಃ ತಥಾಪಿ ತಥಾವಿಧಮೇವ ಶಾಸ್ತ್ರಂ ಶಾಸ್ತ್ರಪರಿಚಯಶೂನ್ಯೈಃ ಸಮುಚ್ಚಯವಾದಿಭಿರ್ವಿರುದ್ಧಾರ್ಥತ್ವೇನಾನೇಕಾರ್ಥತ್ವೇನ ಚ ಗೃಹೀತಮಾಲಕ್ಷ್ಯ ತದ್ಬುದ್ಧಿಮನುರೋದ್ಧುಮಿದಮಾರಬ್ಧವ್ಯಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಯೇಷಾಂ ಪ್ರಾಚೀನೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನೇ ಬುದ್ಧಿರಪ್ರವಿಷ್ಟಾ ತೇಷಾಂ ಸಂಪ್ರತಿತನೇ ಏತಸ್ಮಿನ್ನಸೌ ಪ್ರವೇಕ್ಷ್ಯತೀತಿ ಕುತೋ ನಿಯಮಸ್ತತ್ರಾಹ –

ವಿವೇಕತ ಇತಿ ।

ಪೂರ್ವವ್ಯಾಖ್ಯಾನೇ ತತ್ತದರ್ಥನಿರ್ಧಾರಣಾರ್ಥೋಪನ್ಯಾಸಃ ಸಂಕೀರ್ಣವದ್ಭಾತೀತಿ ನ ತತ್ರ ಕೇಷಾಂಚಿನ್ಮನೀಷಾ ಸಮುನ್ಮಿಷತಿ, ಪ್ರಕೃತೇ ತ್ವಸಂಪ್ರಕೀರ್ಣತಯಾ ತತ್ತತ್ಪದಾರ್ಥನಿರ್ಣಯೋಪಯೋಗಿನ್ಯಾಯೋ ವಿವ್ರಿಯತೇ, ತೇನಾತ್ರ ಮಂದಮಧ್ಯಮಯೋರಪಿ ಬುದ್ಧಿರವತರತೀತ್ಯರ್ಥಃ । ಕಿಂಚ ಅನಪೇಕ್ಷಿತಾಧಿಕಗ್ರಂಥಸದ್ಭಾವಾನ್ನ ಪ್ರಾಚೀನೇ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನೇ ಶ್ರೋತೄಣಾಂ ಪ್ರವೃತ್ತಿಃ । ಅತ್ರ ತ್ವಪೇಕ್ಷಿತಾಲ್ಪಗ್ರಂಥೇ ವಿವರಣೇ ಪ್ರಾಯಶಃ ಸರ್ವೇಷಾಂ ಪ್ರವೃತ್ತಿಃ ಸ್ಯಾದಿತಿ ಮತ್ವಾಹ –

ಸಂಕ್ಷೇಪತ ಇತಿ ।