ಶ್ರೀಮದ್ಭಗವದ್ಗೀತಾಭಾಷ್ಯಮ್
ಆನಂದಗಿರಿಟೀಕಾ (ಗೀತಾಭಾಷ್ಯ)
 
ತದಸತ್ ; ಜ್ಞಾನಕರ್ಮನಿಷ್ಠಯೋರ್ವಿಭಾಗವಚನಾದ್ಬುದ್ಧಿದ್ವಯಾಶ್ರಯಯೋಃಅಶೋಚ್ಯಾನ್’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೧೧) ಇತ್ಯಾದಿನಾ ಭಗವತಾ ಯಾವತ್ ಸ್ವಧರ್ಮಮಪಿ ಚಾವೇಕ್ಷ್ಯ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೩೧) ಇತ್ಯೇತದಂತೇನ ಗ್ರಂಥೇನ ಯತ್ಪರಮಾರ್ಥಾತ್ಮತತ್ತ್ವನಿರೂಪಣಂ ಕೃತಮ್ , ತತ್ಸಾಂಖ್ಯಮ್ತದ್ವಿಷಯಾ ಬುದ್ಧಿಃ ಆತ್ಮನೋ ಜನ್ಮಾದಿಷಡ್ವಿಕ್ರಿಯಾಭಾವಾದಕರ್ತಾ ಆತ್ಮೇತಿ ಪ್ರಕರಣಾರ್ಥನಿರೂಪಣಾತ್ ಯಾ ಜಾಯತೇ, ಸಾ ಸಾಂಖ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿಃಸಾ ಯೇಷಾಂ ಜ್ಞಾನಿನಾಮುಚಿತಾ ಭವತಿ, ತೇ ಸಾಂಖ್ಯಾಃಏತಸ್ಯಾ ಬುದ್ಧೇಃ ಜನ್ಮನಃ ಪ್ರಾಕ್ ಆತ್ಮನೋ ದೇಹಾದಿವ್ಯತಿರಿಕ್ತತ್ವಕರ್ತೃತ್ವಭೋಕ್ತೃತ್ವಾದ್ಯಪೇಕ್ಷೋ ಧರ್ಮಾಧರ್ಮವಿವೇಕಪೂರ್ವಕೋ ಮೋಕ್ಷಸಾಧನಾನುಷ್ಠಾನಲಕ್ಷಣೋ ಯೋಗಃತದ್ವಿಷಯಾ ಬುದ್ಧಿಃ ಯೋಗಬುದ್ಧಿಃಸಾ ಯೇಷಾಂ ಕರ್ಮಿಣಾಮುಚಿತಾ ಭವತಿ ತೇ ಯೋಗಿನಃತಥಾ ಭಗವತಾ ವಿಭಕ್ತೇ ದ್ವೇ ಬುದ್ಧೀ ನಿರ್ದಿಷ್ಟೇ ಏಷಾ ತೇಽಭಿಹಿತಾ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯೇ ಬುದ್ಧಿರ್ಯೋಗೇ ತ್ವಿಮಾಂ ಶೃಣು’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೩೯) ಇತಿತಯೋಶ್ಚ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾಂ ಜ್ಞಾನಯೋಗೇನ ನಿಷ್ಠಾಂ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯಾನಾಂ ವಿಭಕ್ತಾಂ ವಕ್ಷ್ಯತಿ ಪುರಾ ವೇದಾತ್ಮನಾ ಮಯಾ ಪ್ರೋಕ್ತಾ’ (ಭ. ಗೀ. ೩ । ೩) ಇತಿತಥಾ ಯೋಗಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾಂ ಕರ್ಮಯೋಗೇನ ನಿಷ್ಠಾಂ ವಿಭಕ್ತಾಂ ವಕ್ಷ್ಯತಿ — ‘ಕರ್ಮಯೋಗೇನ ಯೋಗಿನಾಮ್ಇತಿಏವಂ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯಬುದ್ಧಿಂ ಯೋಗಬುದ್ಧಿಂ ಆಶ್ರಿತ್ಯ ದ್ವೇ ನಿಷ್ಠೇ ವಿಭಕ್ತೇ ಭಗವತೈವ ಉಕ್ತೇ ಜ್ಞಾನಕರ್ಮಣೋಃ ಕರ್ತೃತ್ವಾಕರ್ತೃತ್ವೈಕತ್ವಾನೇಕತ್ವಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಯೋಃ ಯುಗಪದೇಕಪುರುಷಾಶ್ರಯತ್ವಾಸಂಭವಂ ಪಶ್ಯತಾಯಥಾ ಏತದ್ವಿಭಾಗವಚನಮ್ , ತಥೈವ ದರ್ಶಿತಂ ಶಾತಪಥೀಯೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇ — ‘ಏತಮೇವ ಪ್ರವ್ರಾಜಿನೋ ಲೋಕಮಿಚ್ಛಂತೋ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಾಃ ಪ್ರವ್ರಜಂತಿಇತಿ ಸರ್ವಕರ್ಮಸಂನ್ಯಾಸಂ ವಿಧಾಯ ತಚ್ಛೇಷೇಣ ಕಿಂ ಪ್ರಜಯಾ ಕರಿಷ್ಯಾಮೋ ಯೇಷಾಂ ನೋಽಯಮಾತ್ಮಾಯಂ ಲೋಕಃ’ (ಬೃ. ಉ. ೪ । ೪ । ೨೨) ಇತಿತತ್ರ ಪ್ರಾಕ್ ದಾರಪರಿಗ್ರಹಾತ್ ಪುರುಷಃ ಆತ್ಮಾ ಪ್ರಾಕೃತೋ ಧರ್ಮಜಿಜ್ಞಾಸೋತ್ತರಕಾಲಂ ಲೋಕತ್ರಯಸಾಧನಮ್ಪುತ್ರಮ್ , ದ್ವಿಪ್ರಕಾರಂ ವಿತ್ತಂ ಮಾನುಷಂ ದೈವಂ ; ತತ್ರ ಮಾನುಷಂ ಕರ್ಮರೂಪಂ ಪಿತೃಲೋಕಪ್ರಾಪ್ತಿಸಾಧನಂ ವಿದ್ಯಾಂ ದೈವಂ ವಿತ್ತಂ ದೇವಲೋಕಪ್ರಾಪ್ತಿಸಾಧನಮ್ಸೋಽಕಾಮಯತ’ (ಬೃ. ಉ. ೧ । ೪ । ೧೭) ಇತಿ ಅವಿದ್ಯಾಕಾಮವತ ಏವ ಸರ್ವಾಣಿ ಕರ್ಮಾಣಿ ಶ್ರೌತಾದೀನಿ ದರ್ಶಿತಾನಿತೇಭ್ಯಃವ್ಯುತ್ಥಾಯ, ಪ್ರವ್ರಜಂತಿಇತಿ ವ್ಯುತ್ಥಾನಮಾತ್ಮಾನಮೇವ ಲೋಕಮಿಚ್ಛತೋಽಕಾಮಸ್ಯ ವಿಹಿತಮ್ತದೇತದ್ವಿಭಾಗವಚನಮನುಪಪನ್ನಂ ಸ್ಯಾದ್ಯದಿ ಶ್ರೌತಕರ್ಮಜ್ಞಾನಯೋಃ ಸಮುಚ್ಚಯೋಽಭಿಪ್ರೇತಃ ಸ್ಯಾದ್ಭಗವತಃ
ತದಸತ್ ; ಜ್ಞಾನಕರ್ಮನಿಷ್ಠಯೋರ್ವಿಭಾಗವಚನಾದ್ಬುದ್ಧಿದ್ವಯಾಶ್ರಯಯೋಃಅಶೋಚ್ಯಾನ್’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೧೧) ಇತ್ಯಾದಿನಾ ಭಗವತಾ ಯಾವತ್ ಸ್ವಧರ್ಮಮಪಿ ಚಾವೇಕ್ಷ್ಯ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೩೧) ಇತ್ಯೇತದಂತೇನ ಗ್ರಂಥೇನ ಯತ್ಪರಮಾರ್ಥಾತ್ಮತತ್ತ್ವನಿರೂಪಣಂ ಕೃತಮ್ , ತತ್ಸಾಂಖ್ಯಮ್ತದ್ವಿಷಯಾ ಬುದ್ಧಿಃ ಆತ್ಮನೋ ಜನ್ಮಾದಿಷಡ್ವಿಕ್ರಿಯಾಭಾವಾದಕರ್ತಾ ಆತ್ಮೇತಿ ಪ್ರಕರಣಾರ್ಥನಿರೂಪಣಾತ್ ಯಾ ಜಾಯತೇ, ಸಾ ಸಾಂಖ್ಯಾ ಬುದ್ಧಿಃಸಾ ಯೇಷಾಂ ಜ್ಞಾನಿನಾಮುಚಿತಾ ಭವತಿ, ತೇ ಸಾಂಖ್ಯಾಃಏತಸ್ಯಾ ಬುದ್ಧೇಃ ಜನ್ಮನಃ ಪ್ರಾಕ್ ಆತ್ಮನೋ ದೇಹಾದಿವ್ಯತಿರಿಕ್ತತ್ವಕರ್ತೃತ್ವಭೋಕ್ತೃತ್ವಾದ್ಯಪೇಕ್ಷೋ ಧರ್ಮಾಧರ್ಮವಿವೇಕಪೂರ್ವಕೋ ಮೋಕ್ಷಸಾಧನಾನುಷ್ಠಾನಲಕ್ಷಣೋ ಯೋಗಃತದ್ವಿಷಯಾ ಬುದ್ಧಿಃ ಯೋಗಬುದ್ಧಿಃಸಾ ಯೇಷಾಂ ಕರ್ಮಿಣಾಮುಚಿತಾ ಭವತಿ ತೇ ಯೋಗಿನಃತಥಾ ಭಗವತಾ ವಿಭಕ್ತೇ ದ್ವೇ ಬುದ್ಧೀ ನಿರ್ದಿಷ್ಟೇ ಏಷಾ ತೇಽಭಿಹಿತಾ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯೇ ಬುದ್ಧಿರ್ಯೋಗೇ ತ್ವಿಮಾಂ ಶೃಣು’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೩೯) ಇತಿತಯೋಶ್ಚ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾಂ ಜ್ಞಾನಯೋಗೇನ ನಿಷ್ಠಾಂ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯಾನಾಂ ವಿಭಕ್ತಾಂ ವಕ್ಷ್ಯತಿ ಪುರಾ ವೇದಾತ್ಮನಾ ಮಯಾ ಪ್ರೋಕ್ತಾ’ (ಭ. ಗೀ. ೩ । ೩) ಇತಿತಥಾ ಯೋಗಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾಂ ಕರ್ಮಯೋಗೇನ ನಿಷ್ಠಾಂ ವಿಭಕ್ತಾಂ ವಕ್ಷ್ಯತಿ — ‘ಕರ್ಮಯೋಗೇನ ಯೋಗಿನಾಮ್ಇತಿಏವಂ ಸಾಙ್‍ಖ್ಯಬುದ್ಧಿಂ ಯೋಗಬುದ್ಧಿಂ ಆಶ್ರಿತ್ಯ ದ್ವೇ ನಿಷ್ಠೇ ವಿಭಕ್ತೇ ಭಗವತೈವ ಉಕ್ತೇ ಜ್ಞಾನಕರ್ಮಣೋಃ ಕರ್ತೃತ್ವಾಕರ್ತೃತ್ವೈಕತ್ವಾನೇಕತ್ವಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಯೋಃ ಯುಗಪದೇಕಪುರುಷಾಶ್ರಯತ್ವಾಸಂಭವಂ ಪಶ್ಯತಾಯಥಾ ಏತದ್ವಿಭಾಗವಚನಮ್ , ತಥೈವ ದರ್ಶಿತಂ ಶಾತಪಥೀಯೇ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇ — ‘ಏತಮೇವ ಪ್ರವ್ರಾಜಿನೋ ಲೋಕಮಿಚ್ಛಂತೋ ಬ್ರಾಹ್ಮಣಾಃ ಪ್ರವ್ರಜಂತಿಇತಿ ಸರ್ವಕರ್ಮಸಂನ್ಯಾಸಂ ವಿಧಾಯ ತಚ್ಛೇಷೇಣ ಕಿಂ ಪ್ರಜಯಾ ಕರಿಷ್ಯಾಮೋ ಯೇಷಾಂ ನೋಽಯಮಾತ್ಮಾಯಂ ಲೋಕಃ’ (ಬೃ. ಉ. ೪ । ೪ । ೨೨) ಇತಿತತ್ರ ಪ್ರಾಕ್ ದಾರಪರಿಗ್ರಹಾತ್ ಪುರುಷಃ ಆತ್ಮಾ ಪ್ರಾಕೃತೋ ಧರ್ಮಜಿಜ್ಞಾಸೋತ್ತರಕಾಲಂ ಲೋಕತ್ರಯಸಾಧನಮ್ಪುತ್ರಮ್ , ದ್ವಿಪ್ರಕಾರಂ ವಿತ್ತಂ ಮಾನುಷಂ ದೈವಂ ; ತತ್ರ ಮಾನುಷಂ ಕರ್ಮರೂಪಂ ಪಿತೃಲೋಕಪ್ರಾಪ್ತಿಸಾಧನಂ ವಿದ್ಯಾಂ ದೈವಂ ವಿತ್ತಂ ದೇವಲೋಕಪ್ರಾಪ್ತಿಸಾಧನಮ್ಸೋಽಕಾಮಯತ’ (ಬೃ. ಉ. ೧ । ೪ । ೧೭) ಇತಿ ಅವಿದ್ಯಾಕಾಮವತ ಏವ ಸರ್ವಾಣಿ ಕರ್ಮಾಣಿ ಶ್ರೌತಾದೀನಿ ದರ್ಶಿತಾನಿತೇಭ್ಯಃವ್ಯುತ್ಥಾಯ, ಪ್ರವ್ರಜಂತಿಇತಿ ವ್ಯುತ್ಥಾನಮಾತ್ಮಾನಮೇವ ಲೋಕಮಿಚ್ಛತೋಽಕಾಮಸ್ಯ ವಿಹಿತಮ್ತದೇತದ್ವಿಭಾಗವಚನಮನುಪಪನ್ನಂ ಸ್ಯಾದ್ಯದಿ ಶ್ರೌತಕರ್ಮಜ್ಞಾನಯೋಃ ಸಮುಚ್ಚಯೋಽಭಿಪ್ರೇತಃ ಸ್ಯಾದ್ಭಗವತಃ

ಯತ್ ತಾವತ್ ‘ಬ್ರಹ್ಮಜ್ಞಾನಂ ಸೇತಿಕರ್ತವ್ಯತಾಕಂ, ಸ್ವಫಲಸಾಧಕಂ, ಕರಣತ್ವಾತ್’ ಇತ್ಯನುಮಾನಂ ತದ್ದೂಷಯತಿ -

ತದಸದಿತಿ ।

ನ ಹಿ ಶುಕ್ತಿಕಾದಿಜ್ಞಾನಮಜ್ಞಾನನಿವೃತ್ತೌ ಸ್ವಫಲೇ ಸಹಕಾರಿ ಕಿಂಚಿದಪೇಕ್ಷತೇ, ತಥಾ ಚ ವ್ಯಭಿಚಾರಾದಸಾಧಕಂ ಕರಣತ್ವಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಯತ್ತು - ಗೀತಾಶಾಸ್ತ್ರೇ ಸಮುಚ್ಚಯಸ್ಯೈವ ಪ್ರತಿಪಾದ್ಯತೇತಿ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಮ್ , ತದಪಿ ವಿಭಾಗವಚನವಿರುದ್ಧಮಿತ್ಯಾಹ -

ಜ್ಞಾನೇತಿ ।

ಸಾಂಖ್ಯಬುದ್ಧಿರ್ಯೋಗಬುದ್ಧಿಶ್ಚೇತಿ ಬುದ್ಧಿದ್ವಯಮ್ । ತತ್ರ ಸಾಂಖ್ಯಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾಂ ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠಾಂ ವ್ಯಾಖ್ಯಾತುಂ ಸಾಂಖ್ಯಶಬ್ದಾರ್ಥಮಾಹ -

ಅಶೋಚ್ಯಾನಿತ್ಯಾದಿನೇತಿ ।

‘ಅಶೋಚ್ಯಾನ್’ (ಭ. ಭ. ಗೀ. ೨-೧೧) ಇತ್ಯಾದಿ ‘ಸ್ವಧರ್ಮಮಪಿ ಚಾವೇಕ್ಷ್ಯ’ (ಭ. ಭ. ಗೀ. ೨-೩೧) ಇತ್ಯೇತದಂತಂ ವಾಕ್ಯಂ ಯಾವದ್ಭವಿಷ್ಯತಿ ತಾವತಾ ಗ್ರಂಥೇನ ಯತ್ ಪರಮಾರ್ಥಭೂತಮಾತ್ಮತತ್ತ್ವಂ ಭಗವತಾ ನಿರೂಪಿತಮ್ , ತತ್ ಯಯಾ ಸಮ್ಯಕ್ ಖ್ಯಾಯತೇ - ಪ್ರಕಾಶ್ಯತೇ ಸಾ ವೈದಿಕೀ ಸಮ್ಯಗ್ಬುದ್ಭಿಃ ಸಂಖ್ಯಾ । ತಯಾ ಪ್ರಕಾಶ್ಯತ್ವೇನ ಸಂಬಂಧಿ ಪ್ರಕೃತಂ ತತ್ತ್ವಂ ಸಾಂಖ್ಯಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಸಾಂಖ್ಯಶಬ್ದಾರ್ಥಮುಕ್ತವಾ ತತ್ಪ್ರಕಾಶಿಕಾಂ ಬುದ್ಧಿಂ ತದ್ವತಶ್ಚ ಸಾಂಖ್ಯಾನ್ ವ್ಯಾಕರೋತಿ -

ತದ್ವಿಷಯೇತಿ ।

ತದ್ವಿಷಯಾ ಬುದ್ಧಿಃ ಸಾಂಖ್ಯಬುದ್ಧಿರಿತಿ ಸಂಬಂಧಃ ।

ತಾಮೇವ ಪ್ರಕಟಯತಿ -

ಆತ್ಮನ ಇತಿ ।

‘ನ ಜಾಯತೇ ಮ್ರಿಯತೇ ವಾ’ (ಭ. ಭ. ಗೀ. ೨-೨೦) ಇತ್ಯಾದಿಪ್ರಕರಣಾರ್ಥನಿರೂಪಣದ್ವಾರೇಣ ಆತ್ಮನಃ ಷಡ್ಭಾವವಿಕ್ರಿಯಾಽಸಂಭವಾತ್ ಕೂಟಸ್ಥೋಽಸಾವಿತಿ ಯಾ ಬುದ್ಧಿರುತ್ಪದ್ಯತೇ ಸಾ ಸಾಂಖ್ಯಬುದ್ಧಿಃ, ತತ್ಪರಾಃ ಸಂನ್ಯಾಸಿನಃ ಸಾಂಖ್ಯಾ ಇತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಸಂಪ್ರತಿ ಯೋಗಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾಂ ಕರ್ಮನಿಷ್ಠಾಂ ವ್ಯಾಖ್ಯಾತುಕಾಮೋ ಯೋಗಶಬ್ದಾರ್ಥಮಾಹ   -

ಏತಸ್ಯಾ ಇತಿ ।

ಯಥೋಕ್ತಬುದ್ಧ್ಯುತ್ಪತ್ತೌ ವಿರೋಧಾದೇವಾನುಷ್ಠಾನಾಯೋಗಾತ್ ತಸ್ಯಾಸ್ತನ್ನಿವರ್ತಕತ್ವಾತ್ ಪೂರ್ವಮೇವ ತದುತ್ಪತ್ತೇರಾತ್ಮನೋ ದೇಹಾದಿವ್ಯತಿರಿಕ್ತತ್ವಾದ್ಯಪೇಕ್ಷಯಾ ಧರ್ಮಾಧರ್ಮೌ ನಿಷ್ಕೃಷ್ಯ ತೇನ ಈಶ್ವರಾರಾಧನರೂಪೇಣ ಕರ್ಮಣಾ ಪುರುಷೋ ಮೋಕ್ಷಾಯ ಯುಜ್ಯತೇ - ಯೋಗ್ಯಃ ಸಂಪದ್ಯತೇ । ತೇನ ಮೋಕ್ಷಸಿದ್ಧಯೇ ಪರಂಪರಯಾ ಸಾಧನೀಭೂತಪ್ರಾಗುಕ್ತಧರ್ಮಾನುಷ್ಠಾನಾತ್ಮಕೋ ಯೋಗ ಇತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಅಥ ಯೋಗಬುದ್ಧಿಂ ವಿಭಜನ್ ಯೋಗಿನೋ ವಿಭಜತೇ -

ತದ್ವಿಷಯೇತಿ ।

ಉಕ್ತೇ ಬುದ್ಧಿದ್ವಯೇ ಭಗವತೋಽಭಿಮತಿಂ ದರ್ಶಯತಿ -

ತಥಾ ಚೇತಿ ।

ಸಾಂಖ್ಯಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾ ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠೇತ್ಯೇತದಪಿ ಭಗವತೋಽಭಿಮತಮಿತ್ಯಾಹ -

ತಯೋಶ್ಚೇತಿ ।

ಜ್ಞಾನಮೇವ ಯೋಗೋ ಜ್ಞಾನಯೋಗಃ । ತೇನ ಹಿ ಬ್ರಹ್ಮಣಾ ಯುಜ್ಯತೇ - ತಾದಾತ್ಮ್ಯಮಾಪದ್ಯತೇ । ತೇನ ಸಂನ್ಯಾಸಿನಾಂ ನಿಷ್ಠಾ - ನಿಶ್ಚಯೇನ ಸ್ಥಿತಿಸ್ತಾತ್ಪರ್ಯೇಣ ಪರಿಸಮಾಪ್ತಿಃ, ತಾಂ ಕರ್ಮನಿಷ್ಠಾತೋ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತಾಂ ನಿಷ್ಠಯೋರ್ಮಧ್ಯೇ ನಿಷ್ಕೃಷ್ಯ ಭಗವಾನ್ ವಕ್ಷ್ಯತೀತಿ ಯೋಜನಾ । ‘ಲೋಕೇಽಸ್ಮಿನ್ ದ್ವಿವಿಧಾ ನಿಷ್ಠಾ ಪುರಾ ಪ್ರೋಕ್ತಾ ಮಯಾಽನಘ । ಜ್ಞಾನಯೋಗೇನ ಸಾಂಖ್ಯಾನಾಮ್’ (ಭ. ಭ. ಗೀ. ೩-೩) ಇತ್ಯೇತದ್ವಾಕ್ಯಮುಕ್ತಾರ್ಥವಿಷಯಮರ್ಥತೋಽನುವದತಿ -

ಪುರೇತಿ ।

ಯೋಗಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಾ ಕರ್ಮನಿಷ್ಠೇತ್ಯತ್ರಾಪಿ ಭಗವದನುಮತಿಮಾದರ್ಶಯತಿ -

ತಥಾ ಚೇತಿ ।

ಕರ್ಮೈವ ಯೋಗಃ ಕರ್ಮಯೋಗಃ । ತೇನ  ಹಿ ಬುದ್ಧಿಶುದ್ಧಿದ್ವಾರಾ ಮೋಕ್ಷಹೇತುಜ್ಞಾನಾಯ ಪುಮಾನ್ ಯುಜ್ಯತೇ । ತೇನ ನಿಷ್ಠಾಂ ಕರ್ಮಿಣಾಂ ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠಾತೋ ವಿಲಕ್ಷಣಾಂ ಕರ್ಮಯೋಗೇನೇತ್ಯಾದಿನಾ ವಕ್ಷ್ಯತಿ ಭಗವಾನಿತಿ ಯೋಜನಾ ।

ನಿಷ್ಠಾದ್ವಯಂ ಬುದ್ಧಿದ್ವಯಾಶ್ರಯಂ ಭಗವತಾ ವಿಭಜ್ಯೋಕ್ತಮುಪಸಂಹರತಿ -

ಏವಮಿತಿ ।

ಕಯಾ ಪುನರನುಪಪತ್ತ್ಯಾ ಭಗವತಾ ನಿಷ್ಠಾದ್ವಯಂ ವಿಭಜ್ಯೋಕ್ತಮ್ ? ಇತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಹ -

ಜ್ಞಾನಕರ್ಮಣೋರಿತಿ ।

ಕರ್ಮ ಹಿ ಕರ್ತೃತ್ವಾನೇಕತ್ವಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಮ್ , ಜ್ಞಾನಂ ಪುನರಕರ್ತೃತ್ವೈಕತ್ವಬುದ್ಧ್ಯಾಶ್ರಯಮ್ । ತದುಭಯಮಿತ್ಥಂ ವಿರುದ್ಧಸಾಧನಸಾಧ್ಯತ್ವಾತ್ ನ ಏಕಾವಸ್ಥಸ್ಯೈವ ಪುರುಷಸ್ಯ ಸಂಭವತಿ । ಅತೋ ಯುಕ್ತಮೇವ ತಯೋರ್ವಿಭಾಗವಚನಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಭಗವದುಕ್ತವಿಭಾಗವಚನಸ್ಯ ಮೂಲತ್ವೇನ ಶ್ರುತಿಮುದಾಹರತಿ-

ಯಥೇತಿ ।

ತತ್ರ ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠಾವಿಷಯಂ ವಾಕ್ಯಂ ಪಠತಿ -

ಏತಮೇವೇತಿ ।

ಪ್ರಕೃತಮಾತ್ಮಾನಂ ನಿತ್ಯವಿಜ್ಞಪ್ತಿಸ್ವಭಾವಂ ವೇದಿತುಮಿಚ್ಛಂತಃ ತ್ರಿವಿಧೇಽಪಿ ಕರ್ಮಫಲೇ ವೈತೃಷ್ಣ್ಯಭಾಜಃ ಸರ್ವಾಣಿ ಕರ್ಮಾಣಿ ಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠಾ ಭವಂತೀತಿ ಪಂಚಮಲಕಾರಸ್ವೀಕಾರೇಣ ಸಂನ್ಯಾಸವಿಧಿಂ ವಿವಕ್ಷಿತ್ವಾ, ತಸ್ಯೈವ ವಿಧೇಃ ಶೇಷೇಣಾರ್ಥವಾದೇನ ‘ಕಿಂ ಪ್ರಜಯಾ’ (ಬೃ. ಉ. ೪-೪-೨೨) ಇತ್ಯಾದಿನಾ ಮೋಕ್ಷಫಲಂ ಜ್ಞಾನಮುಕ್ತಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ನನು - ಫಲಾಭಾವಾತ್ ಪ್ರಜಾಕ್ಷೇಪೋ ನೋಪಪದ್ಯತೇ, ಪುತ್ರೇಣೈತಲ್ಲೋಕಜಯಸ್ಯ ವಾಕ್ಯಾಂತರಸಿದ್ಧತ್ವಾತ್ , ಇತ್ಯಾಶಂಕ್ಯ, ವಿದುಷಾಂ ಪ್ರಜಾಸಾಧ್ಯಮನುಷ್ಯಲೋಕಸ್ಯ ಆತ್ಮವ್ಯತಿರೇಕೇಣಾಭಾವಾತ್ , ಆತ್ಮನಶ್ಚಾಸಾಧ್ಯತ್ವಾದಾಕ್ಷೇಪೋ ಯುಕ್ತಿಮಾನಿತಿ ವಿವಕ್ಷಿತ್ವಾಹ -

ಯೇಷಾಮಿತಿ ।

ಇತಿ ಜ್ಞಾನಂ ದರ್ಶಿತಮಿತಿ ಶೇಷಃ ।

ತಸ್ಮಿನ್ನೇವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣೇ ಕರ್ಮನಿಷ್ಠಾವಿಷಯಂ ವಾಕ್ಯಂ ದರ್ಶಯತಿ -

ತತ್ರೈವೇತಿ ।

ಪ್ರಾಕೃತತ್ವಮ್ - ಅತತ್ತ್ವದರ್ಶಿತ್ವೇನಾಜ್ಞತ್ವಮ್ । ಸ ಚ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರೀ ಸನ್ ಗುರುಸಮೀಪೇ ಯಥಾವಿಧಿ ವೇದಮಧೀತ್ಯ ಅರ್ಥಜ್ಞಾನಾರ್ಥಂ ಧರ್ಮಜಿಜ್ಞಾಸಾಂ ಕೃತ್ವಾ ತದುತ್ತರಕಾಲಂ ಲೋಕತ್ರಯಪ್ರಾಪ್ತಿಸಾಧನಂ ಪುತ್ರಾದಿತ್ರಯಂ ‘ಸೋಽಕಾಮಯತ ಜಾಯಾ ಮೇ ಸ್ಯಾತ್’ (ಬೃ. ಉ. ೧-೪-೧೭) ಇತ್ಯಾದಿನಾ ಕಾಮಿತವಾನಿತಿ ಶ್ರುತಮಿತ್ಯರ್ಥಃ ।

ವಿತ್ತಂ ವಿಭಜತೇ -

ದ್ವಿಪ್ರಕಾರಮಿತಿ ।

ತದೇವ ಪ್ರಕಾರದ್ವೈರೂಪ್ಯಮಾಹ -

ಮಾನುಷಮಿತಿ ।

ಮಾನುಷಂ ವಿತ್ತಂ ವ್ಯಾಚಷ್ಟೇ -

ಕರ್ಮರೂಪಮಿತಿ ।

ತಸ್ಯ ಫಲಪರ್ಯವಸಾಯಿತ್ವಮಾಹ -

ಪಿತೃಲೋಕೇತಿ ।

ದೈವಂ ವಿತ್ತಂ ವಿಭಜತೇ -

ವಿದ್ಯಾಂ ಚೇತಿ ।

ತಸ್ಯಾಪಿ ಫಲನಿಷ್ಠತ್ವಮಾಹ -

ದೇವೇತಿ ।

ಕರ್ಮನಿಷ್ಠಾವಿಷಯತ್ವೇನೋದಾಹೃತಶ್ರುತೇಸ್ತಾತ್ಪರ್ಯಮಾಹ -

ಅವಿದ್ಯೇತಿ ।

ಅಜ್ಞಸ್ಯ ಕಾಮನಾವಿಶಿಷ್ಟಸ್ಯೈವ ಕರ್ಮಾಣಿ ‘ಸೋಽಕಾಮಯತ’ (ಬೃ. ಉ. ೧-೪-೧೭) ಇತ್ಯಾದಿನಾ ದರ್ಶಿತಾನೀತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠಾವಿಷಯತ್ವೇನ ದರ್ಶಿತಶ್ರುತೇರಪಿ ತಾತ್ಪರ್ಯಂ ದರ್ಶಯತಿ -

ತೇಭ್ಯ ಇತಿ ।

ಕರ್ಮಸು ವಿರಕ್ತಸ್ಯೈವ ಸಂನ್ಯಾಸ - ಪೂರ್ವಿಕಾ ಜ್ಞಾನನಿಷ್ಠಾ ಪ್ರಾಗುದಾಹೃತಶ್ರುತ್ಯಾ ದರ್ಶಿತೇತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಅವಸ್ಥಾಭೇದೇನ ಜ್ಞಾನಕರ್ಮಣೋರ್ಭಿನ್ನಾಧಿಕಾರತ್ವಸ್ಯ ಶ್ರುತತ್ವಾತ್ ತನ್ಮೂಲೇನ ಭಗವತೋ ವಿಭಾಗವಚನೇನ ಶಾಸ್ತ್ರಸ್ಯ ಸಮುಚ್ಚಯಪರತ್ವಂ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಮಪಬಾಧಿತಮಿತಿ ಸಾಧಿತಮ್ । ಕಿಂಚ ಸಮುಚ್ಚಯೋ ಜ್ಞಾನಸ್ಯ ಶ್ರೌತೇನ, ಸ್ಮಾರ್ತೇನ ವಾ ಕರ್ಮಣಾ ವಿವಕ್ಷ್ಯತೇ ? ಯದಿ ಪ್ರಥಮಸ್ತತ್ರಾಹ -

ತದೇತದಿತಿ ।