శ్రీమద్భగవద్గీతాభాష్యమ్
ఆనన్దగిరిటీకా (గీతాభాష్య)
 
త్యక్తసర్వపరిగ్రహస్య యతేః అన్నాదేః శరీరస్థితిహేతోః పరిగ్రహస్య అభావాత్ యాచనాదినా శరీరస్థితౌ కర్తవ్యతాయాం ప్రాప్తాయామ్ అయాచితమసఙ్క్లృప్తముపపన్నం యదృచ్ఛయా’ (అశ్వ. ౪౬ । ౧౯) ఇత్యాదినా వచనేన అనుజ్ఞాతం యతేః శరీరస్థితిహేతోః అన్నాదేః ప్రాప్తిద్వారమ్ ఆవిష్కుర్వన్ ఆహ
త్యక్తసర్వపరిగ్రహస్య యతేః అన్నాదేః శరీరస్థితిహేతోః పరిగ్రహస్య అభావాత్ యాచనాదినా శరీరస్థితౌ కర్తవ్యతాయాం ప్రాప్తాయామ్ అయాచితమసఙ్క్లృప్తముపపన్నం యదృచ్ఛయా’ (అశ్వ. ౪౬ । ౧౯) ఇత్యాదినా వచనేన అనుజ్ఞాతం యతేః శరీరస్థితిహేతోః అన్నాదేః ప్రాప్తిద్వారమ్ ఆవిష్కుర్వన్ ఆహ

పూర్వశ్లోకేన సఙ్గతిం దర్శయన్ ఉత్తరశ్లోకముత్థాపయతి -

త్యక్తేతి ।

అన్నాదేరిత్యాదిశబ్దేన పాదుకాచ్ఛాదనాది గృహ్యతే । యాచనాదినేత్యాదిపదేన సేవాకృష్యాద్యుపాదీయతే । భిక్షాటనార్థముద్యోగాత్ ప్రాక్కాలే కేనాపి యోగ్యేన నివేదితం భైక్ష్యమయాచితమ్ । అభిశస్తం పతితం చ వర్జయిత్వా సఙ్కల్పమన్తరేణ పఞ్చభ్యః సప్తభ్యో వా గృహేభ్యః సమానీతం భైక్ష్యమ్ అసఙ్క్లృప్తమ్ । సిద్ధమన్నం భక్తజనైః స్వసమీపముపానీతముపపన్నమ్ । యదృచ్ఛయా - స్వకీయప్రయత్నవ్యతిరేకేణేతి యావత్ । ఆదిశబ్దేన ‘మాధూకరమసఙ్క్లృప్తం ప్రాక్ప్రణీతమయాచితమ్ ।
తత్తత్కాలోపపన్నం చ భైక్ష్యం పఞ్చవిధం స్మృతమ్ ॥ ‘ (సం. ఉ. ౬౫)

ఇత్యాది గృృహ్యతే । ఆవిష్కుర్వన్నిదం వాక్యమాహేతి యోజనీయమ్ ।