तर्हि किं तस्य रूपम् ? इति पृच्छति - किं तर्हीति । तत्रोत्तरम् -

ज्योतिषामिति ।

सूर्यादीनां च प्रकाशकत्वात् अस्ति ज्ञेयं ब्रह्म, इत्याह -

ज्योतिषामिति ।

तदेव उपपादयति -

आत्मेति ।

तत्र श्रुतिद्वयं प्रमाणयति -

येनेति ।

उक्तेऽर्थे वाक्यशेषमपि दर्शयति -

स्मृतेश्चेति ।

ज्ञेयस्य अतमस्त्वेपि तमःस्पृष्टत्वम् आशङ्क्य उक्तम् -

तमस इति ।

उत्तरार्धस्य तात्पर्यमाह -

ज्ञानादेरिति ।

उत्तम्भनम् - उद्दीपनम् - प्रकटीकरणम् , इति यावत् । ज्ञानम् अमानित्वादि, करणव्युत्पत्त्या, इति शेषः ।

ज्ञानगम्यम् - ज्ञेयमिति पुनरुक्तिं शङ्कित्वा उक्तम् -

ज्ञेयमिति ।

उक्तत्रयस्य बुद्धिस्थतया प्राकट्यं प्रकटयति -

तदेतदिति ।

तत्र अनुभवं अनुकूलयति -

तत्रैवेति

॥ १७ ॥