‘स च यो यत्स्वभावश्च’ इति उद्दिष्टं व्याचष्टे -

प्रकृतिमिति ।

ईश्वरस्य अपरा प्रकृतिः अत्र प्रकृतिशब्देन उक्ता, परा तु प्रकृतिः जीवाख्या पुरुषशब्देन विवक्षिता, इति व्याकरोति -

ईश्वरस्येति ।

तयोरनादित्वं व्युत्पादयति -

नेत्यादिना ।

तत्र युक्तिमाह -

नित्यत्वादीश्वरस्येति ।

ईश्वरस्य उक्तप्रकृतिद्वयवत्वं कथम् ? इत्याशङ्क्य, आह -

प्रकृतीति ।

तस्य जगज्जन्मादौ स्वातन्त्र्यमेव ईश्वरत्वम् , न प्रकृतिद्वयवत्वम् , इत्याशङ्क्य, आह -

याभ्यामिति ।

प्रकृत्योः अनादित्वं कुत्रोपयुक्तम् ? इत्याशङ्क्य, आह -

ते इति ।