जीवस्य परांशत्वेऽपि कथं उक्तदोषसमाधिः? इत्याशङ्क्य, प्रतिबिम्बपक्षमादाय दृष्टान्तेन प्रत्याचष्टे-
यथेति ।
अवच्छेदपक्षमाश्रित्य दृष्टान्तान्तरेण उक्तदोषसमाधिं दर्शयति -
यथावेति ।
आक्षेपसमाधिमुपसंहरति -
अत इति ।
परस्य निरवयवत्वात् तदंशत्वं जीवस्यायुक्तमिति शङ्कते -
नन्विति ।
तस्य निरवयवत्वं साधयति -
सावयवत्वे चेति ।
वस्तुतो निरंशस्यापि परस्य कल्पनया जीवः अंशः भविष्यति इति परिहरति -
नैष दोष इति ।
वस्तुतस्तु जीवस्य न अंशत्वं परमात्मना तावन्मात्रतायाः दर्शितत्वात् इत्याह -
दर्शितश्चेति ।
यदि परस्य अंशत्वेन कल्पितो जीवः वस्तुतः तदात्मैव, न तर्हि तस्य संसारित्वं उत्क्रान्तिर्वेति शङ्कते -
कथमिति ।
जीवस्य संसरणम् उत्क्रमणञ्च उपपादयितुं उपक्रमते -
उच्यत इति
॥ ७ ॥