ಶ್ರೀಮದ್ಭಗವದ್ಗೀತಾಭಾಷ್ಯಮ್
ಆನಂದಗಿರಿಟೀಕಾ (ಗೀತಾಭಾಷ್ಯ)
 
ಯಸ್ಯ ನಾಹಂಕೃತೋ ಭಾವೋ ಬುದ್ಧಿರ್ಯಸ್ಯ ಲಿಪ್ಯತೇ
ಹತ್ವಾಪಿ ಇಮಾಂಲ್ಲೋಕಾನ್ನ ಹಂತಿ ನಿಬಧ್ಯತೇ ॥ ೧೭ ॥
ನನು ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಭಿಃ ಸಂಭೂಯ ಕರೋತ್ಯೇವ ಆತ್ಮಾ, ಕರ್ತಾರಮಾತ್ಮಾನಂ ಕೇವಲಂ ತು’ (ಭ. ಗೀ. ೧೮ । ೧೬) ಇತಿ ಕೇವಲಶಬ್ದಪ್ರಯೋಗಾತ್ನೈಷ ದೋಷಃ, ಆತ್ಮನಃ ಅವಿಕ್ರಿಯಸ್ವಭಾವತ್ವೇ ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಭಿಃ, ಸಂಹತತ್ವಾನುಪಪತ್ತೇಃವಿಕ್ರಿಯಾವತೋ ಹಿ ಅನ್ಯೈಃ ಸಂಹನನಂ ಸಂಭವತಿ, ಸಂಹತ್ಯ ವಾ ಕರ್ತೃತ್ವಂ ಸ್ಯಾತ್ ತು ಅವಿಕ್ರಿಯಸ್ಯ ಆತ್ಮನಃ ಕೇನಚಿತ್ ಸಂಹನನಮ್ ಅಸ್ತಿ ಇತಿ ಸಂಭೂಯ ಕರ್ತೃತ್ವಮ್ ಉಪಪದ್ಯತೇಅತಃ ಕೇವಲತ್ವಮ್ ಆತ್ಮನಃ ಸ್ವಾಭಾವಿಕಮಿತಿ ಕೇವಲಶಬ್ದಃ ಅನುವಾದಮಾತ್ರಮ್ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಂ ಆತ್ಮನಃ ಶ್ರುತಿಸ್ಮೃತಿನ್ಯಾಯಪ್ರಸಿದ್ಧಮ್ಅವಿಕಾರ್ಯೋಽಯಮುಚ್ಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೨೫) ಗುಣೈರೇವ ಕರ್ಮಾಣಿ ಕ್ರಿಯಂತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೩ । ೨೭) ಶರೀರಸ್ಥೋಽಪಿ ಕರೋತಿ’ (ಭ. ಗೀ. ೧೩ । ೩೧) ಇತ್ಯಾದಿ ಅಸಕೃತ್ ಉಪಪಾದಿತಂ ಗೀತಾಸ್ವೇವ ತಾವತ್ಶ್ರುತಿಷು ಧ್ಯಾಯತೀವ ಲೇಲಾಯತೀವ’ (ಬೃ. ಉ. ೪ । ೩ । ೭) ಇತ್ಯೇವಮಾದ್ಯಾಸುನ್ಯಾಯತಶ್ಚನಿರವಯವಮ್ ಅಪರತಂತ್ರಮ್ ಅವಿಕ್ರಿಯಮ್ ಆತ್ಮತತ್ತ್ವಮ್ ಇತಿ ರಾಜಮಾರ್ಗಃವಿಕ್ರಿಯಾವತ್ತ್ವಾಭ್ಯುಪಗಮೇಽಪಿ ಆತ್ಮನಃ ಸ್ವಕೀಯೈವ ವಿಕ್ರಿಯಾ ಸ್ವಸ್ಯ ಭವಿತುಮ್ ಅರ್ಹತಿ, ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದೀನಾಂ ಕರ್ಮಾಣಿ ಆತ್ಮಕರ್ತೃಕಾಣಿ ಸ್ಯುಃ ಹಿ ಪರಸ್ಯ ಕರ್ಮ ಪರೇಣ ಅಕೃತಮ್ ಆಗಂತುಮ್ ಅರ್ಹತಿಯತ್ತು ಅವಿದ್ಯಯಾ ಗಮಿತಮ್ , ತತ್ ತಸ್ಯಯಥಾ ರಜತತ್ವಂ ಶುಕ್ತಿಕಾಯಾಃ ; ಯಥಾ ವಾ ತಲಮಲಿನತ್ವಂ ಬಾಲೈಃ ಗಮಿತಮ್ ಅವಿದ್ಯಯಾ, ಆಕಾಶಸ್ಯ, ತಥಾ ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿವಿಕ್ರಿಯಾಪಿ ತೇಷಾಮೇವ, ಆತ್ಮನಃತಸ್ಮಾತ್ ಯುಕ್ತಮ್ ಉಕ್ತಮ್ಅಹಂಕೃತತ್ವಬುದ್ಧಿಲೇಪಾಭಾವಾತ್ ವಿದ್ವಾನ್ ಹಂತಿ ನಿಬಧ್ಯತೇಇತಿನಾಯಂ ಹಂತಿ ಹನ್ಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೧೯) ಇತಿ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯ ಜಾಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೨೦) ಇತ್ಯಾದಿಹೇತುವಚನೇನ ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಮ್ ಆತ್ಮನಃ ಉಕ್ತ್ವಾ, ವೇದಾವಿನಾಶಿನಮ್’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೨೧) ಇತಿ ವಿದುಷಃ ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರನಿವೃತ್ತಿಂ ಶಾಸ್ತ್ರಾದೌ ಸಂಕ್ಷೇಪತಃ ಉಕ್ತ್ವಾ, ಮಧ್ಯೇ ಪ್ರಸಾರಿತಾಂ ತತ್ರ ತತ್ರ ಪ್ರಸಂಗಂ ಕೃತ್ವಾ ಇಹ ಉಪಸಂಹರತಿ ಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥಪಿಂಡೀಕರಣಾಯವಿದ್ವಾನ್ ಹಂತಿ ನಿಬಧ್ಯತೇಇತಿಏವಂ ಸತಿ ದೇಹಭೃತ್ತ್ವಾಭಿಮಾನಾನುಪಪತ್ತೌ ಅವಿದ್ಯಾಕೃತಾಶೇಷಕರ್ಮಸಂನ್ಯಾಸೋಪಪತ್ತೇಃ ಸಂನ್ಯಾಸಿನಾಮ್ ಅನಿಷ್ಟಾದಿ ತ್ರಿವಿಧಂ ಕರ್ಮಣಃ ಫಲಂ ಭವತಿ ಇತಿ ಉಪಪನ್ನಮ್ ; ತದ್ವಿಪರ್ಯಯಾಚ್ಚ ಇತರೇಷಾಂ ಭವತಿ ಇತ್ಯೇತಚ್ಚ ಅಪರಿಹಾರ್ಯಮ್ ಇತಿ ಏಷಃ ಗೀತಾಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥಃ ಉಪಸಂಹೃತಃ ಏಷಃ ಸರ್ವವೇದಾರ್ಥಸಾರಃ ನಿಪುಣಮತಿಭಿಃ ಪಂಡಿತೈಃ ವಿಚಾರ್ಯ ಪ್ರತಿಪತ್ತವ್ಯಃ ಇತಿ ತತ್ರ ತತ್ರ ಪ್ರಕರಣವಿಭಾಗೇನ ದರ್ಶಿತಃ ಅಸ್ಮಾಭಿಃ ಶಾಸ್ತ್ರನ್ಯಾಯಾನುಸಾರೇಣ ॥ ೧೭ ॥
ಯಸ್ಯ ನಾಹಂಕೃತೋ ಭಾವೋ ಬುದ್ಧಿರ್ಯಸ್ಯ ಲಿಪ್ಯತೇ
ಹತ್ವಾಪಿ ಇಮಾಂಲ್ಲೋಕಾನ್ನ ಹಂತಿ ನಿಬಧ್ಯತೇ ॥ ೧೭ ॥
ನನು ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಭಿಃ ಸಂಭೂಯ ಕರೋತ್ಯೇವ ಆತ್ಮಾ, ಕರ್ತಾರಮಾತ್ಮಾನಂ ಕೇವಲಂ ತು’ (ಭ. ಗೀ. ೧೮ । ೧೬) ಇತಿ ಕೇವಲಶಬ್ದಪ್ರಯೋಗಾತ್ನೈಷ ದೋಷಃ, ಆತ್ಮನಃ ಅವಿಕ್ರಿಯಸ್ವಭಾವತ್ವೇ ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಭಿಃ, ಸಂಹತತ್ವಾನುಪಪತ್ತೇಃವಿಕ್ರಿಯಾವತೋ ಹಿ ಅನ್ಯೈಃ ಸಂಹನನಂ ಸಂಭವತಿ, ಸಂಹತ್ಯ ವಾ ಕರ್ತೃತ್ವಂ ಸ್ಯಾತ್ ತು ಅವಿಕ್ರಿಯಸ್ಯ ಆತ್ಮನಃ ಕೇನಚಿತ್ ಸಂಹನನಮ್ ಅಸ್ತಿ ಇತಿ ಸಂಭೂಯ ಕರ್ತೃತ್ವಮ್ ಉಪಪದ್ಯತೇಅತಃ ಕೇವಲತ್ವಮ್ ಆತ್ಮನಃ ಸ್ವಾಭಾವಿಕಮಿತಿ ಕೇವಲಶಬ್ದಃ ಅನುವಾದಮಾತ್ರಮ್ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಂ ಆತ್ಮನಃ ಶ್ರುತಿಸ್ಮೃತಿನ್ಯಾಯಪ್ರಸಿದ್ಧಮ್ಅವಿಕಾರ್ಯೋಽಯಮುಚ್ಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೨೫) ಗುಣೈರೇವ ಕರ್ಮಾಣಿ ಕ್ರಿಯಂತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೩ । ೨೭) ಶರೀರಸ್ಥೋಽಪಿ ಕರೋತಿ’ (ಭ. ಗೀ. ೧೩ । ೩೧) ಇತ್ಯಾದಿ ಅಸಕೃತ್ ಉಪಪಾದಿತಂ ಗೀತಾಸ್ವೇವ ತಾವತ್ಶ್ರುತಿಷು ಧ್ಯಾಯತೀವ ಲೇಲಾಯತೀವ’ (ಬೃ. ಉ. ೪ । ೩ । ೭) ಇತ್ಯೇವಮಾದ್ಯಾಸುನ್ಯಾಯತಶ್ಚನಿರವಯವಮ್ ಅಪರತಂತ್ರಮ್ ಅವಿಕ್ರಿಯಮ್ ಆತ್ಮತತ್ತ್ವಮ್ ಇತಿ ರಾಜಮಾರ್ಗಃವಿಕ್ರಿಯಾವತ್ತ್ವಾಭ್ಯುಪಗಮೇಽಪಿ ಆತ್ಮನಃ ಸ್ವಕೀಯೈವ ವಿಕ್ರಿಯಾ ಸ್ವಸ್ಯ ಭವಿತುಮ್ ಅರ್ಹತಿ, ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದೀನಾಂ ಕರ್ಮಾಣಿ ಆತ್ಮಕರ್ತೃಕಾಣಿ ಸ್ಯುಃ ಹಿ ಪರಸ್ಯ ಕರ್ಮ ಪರೇಣ ಅಕೃತಮ್ ಆಗಂತುಮ್ ಅರ್ಹತಿಯತ್ತು ಅವಿದ್ಯಯಾ ಗಮಿತಮ್ , ತತ್ ತಸ್ಯಯಥಾ ರಜತತ್ವಂ ಶುಕ್ತಿಕಾಯಾಃ ; ಯಥಾ ವಾ ತಲಮಲಿನತ್ವಂ ಬಾಲೈಃ ಗಮಿತಮ್ ಅವಿದ್ಯಯಾ, ಆಕಾಶಸ್ಯ, ತಥಾ ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿವಿಕ್ರಿಯಾಪಿ ತೇಷಾಮೇವ, ಆತ್ಮನಃತಸ್ಮಾತ್ ಯುಕ್ತಮ್ ಉಕ್ತಮ್ಅಹಂಕೃತತ್ವಬುದ್ಧಿಲೇಪಾಭಾವಾತ್ ವಿದ್ವಾನ್ ಹಂತಿ ನಿಬಧ್ಯತೇಇತಿನಾಯಂ ಹಂತಿ ಹನ್ಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೧೯) ಇತಿ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾಯ ಜಾಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೨೦) ಇತ್ಯಾದಿಹೇತುವಚನೇನ ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಮ್ ಆತ್ಮನಃ ಉಕ್ತ್ವಾ, ವೇದಾವಿನಾಶಿನಮ್’ (ಭ. ಗೀ. ೨ । ೨೧) ಇತಿ ವಿದುಷಃ ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರನಿವೃತ್ತಿಂ ಶಾಸ್ತ್ರಾದೌ ಸಂಕ್ಷೇಪತಃ ಉಕ್ತ್ವಾ, ಮಧ್ಯೇ ಪ್ರಸಾರಿತಾಂ ತತ್ರ ತತ್ರ ಪ್ರಸಂಗಂ ಕೃತ್ವಾ ಇಹ ಉಪಸಂಹರತಿ ಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥಪಿಂಡೀಕರಣಾಯವಿದ್ವಾನ್ ಹಂತಿ ನಿಬಧ್ಯತೇಇತಿಏವಂ ಸತಿ ದೇಹಭೃತ್ತ್ವಾಭಿಮಾನಾನುಪಪತ್ತೌ ಅವಿದ್ಯಾಕೃತಾಶೇಷಕರ್ಮಸಂನ್ಯಾಸೋಪಪತ್ತೇಃ ಸಂನ್ಯಾಸಿನಾಮ್ ಅನಿಷ್ಟಾದಿ ತ್ರಿವಿಧಂ ಕರ್ಮಣಃ ಫಲಂ ಭವತಿ ಇತಿ ಉಪಪನ್ನಮ್ ; ತದ್ವಿಪರ್ಯಯಾಚ್ಚ ಇತರೇಷಾಂ ಭವತಿ ಇತ್ಯೇತಚ್ಚ ಅಪರಿಹಾರ್ಯಮ್ ಇತಿ ಏಷಃ ಗೀತಾಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥಃ ಉಪಸಂಹೃತಃ ಏಷಃ ಸರ್ವವೇದಾರ್ಥಸಾರಃ ನಿಪುಣಮತಿಭಿಃ ಪಂಡಿತೈಃ ವಿಚಾರ್ಯ ಪ್ರತಿಪತ್ತವ್ಯಃ ಇತಿ ತತ್ರ ತತ್ರ ಪ್ರಕರಣವಿಭಾಗೇನ ದರ್ಶಿತಃ ಅಸ್ಮಾಭಿಃ ಶಾಸ್ತ್ರನ್ಯಾಯಾನುಸಾರೇಣ ॥ ೧೭ ॥

ಕೇವಲಮೇವ ಆತ್ಮಾನಂ ಕರ್ತಾರಂ ಪಶ್ಯನ್ ದುರ್ಮತಿಃ ಇತ್ಯತ್ರ ಆತ್ಮವಿಶೇಷಣಸಮರ್ಪಕಕೇವಲಶಬ್ದಸಾಮರ್ಥ್ಯಾತ್ ಆತ್ಮನಃ ವಿಶಿಷ್ಟಸ್ಯ ಕರ್ತೃತ್ವಮ್ ಇತಿ ಶಂಕತೇ -

ನನ್ವಿತಿ ।

ಆತ್ಮನಃ ವೈಶಿಷ್ಟ್ಯಾಯೋಗಾತ್ ನ ವಿಶಿಷ್ಟಸ್ಯಾಪಿ ಕರ್ತೃತ್ವಮ್ ಇತಿ ದೂಷಯತಿ-

ನೈಷ ದೋಷ ಇತಿ ।

ಅವಿಕ್ರಿಯಸ್ವಾಭಾವ್ಯೇಽಪಿ ಕಥಮ್ ಆತ್ಮನಃ ಅಸಂಹತತ್ವಮ್ ಇತಿ ಆಶಂಕ್ಯ ಆಹ -

ವಿಕ್ರಿಯೇತಿ ।

ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಭಿಃ ಆತ್ಮನಃ ಸಂಹನನೇಽಪಿ ನ ಕರ್ತೃತ್ವಮ್ ಅವಿಕ್ರಿಯಸ್ಯ ಕ್ರಿಯಾನ್ವಯವ್ಯಾಘಾತಾತ್ ಇತ್ಯಾಹ-

ಸಂಹತ್ಯೇತಿ ।

ಸಂಹತತ್ವಾನುಪಪತ್ತಿಂ ವ್ಯಕ್ತೀಕರೋತಿ -

ನ ತ್ವಿತಿ ।

ಅಸಂಹತತ್ವೇ ಫಲಿತಮ್ ಆಹ -

ಇತಿ ನೇತಿ ।

ಕಥಂ ತರ್ಹಿ ಕೇವಲತ್ವಮ್ ಆತ್ಮನಿ ಕೇವಲಶಬ್ದಾತ್ ಉಕ್ತಮ್ ? ತದಾಹ -

ಅತ ಇತಿ ।

ಅಕರ್ತೃತ್ವಮ್ ಆತ್ಮನಃ ಅಭ್ಯುಪಪನ್ನಂ, ನ ಅಸ್ಯ ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಮ್ ಉಪೈತಿ ಇತಿ ಆಶಂಕ್ಯ ಆಹ -

ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಂ ಚೇತಿ ।

ತತ್ರ ಸ್ಮೃತಿವಾಕ್ಯಾನಿ ಉದಾಹರತಿ -

ಅವಿಕಾರ್ಯೋಽಯಮಿತಿ ।

‘ನಾಯಂ ಹಂತಿ ನ ಹನ್ಯತೇ’ (ಭ. ಗೀ. ೨-೧೯) ಇತ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಮ್ ಆದಿಶಬ್ದಾರ್ಥಃ ।

ಉಕ್ತವಾಕ್ಯಾನಾಮ್ ಆತ್ಮಾವಿಕ್ರಿಯತ್ವೇ ತಾತ್ಪರ್ಯಂ ಸೂಚಯತಿ -

ಅಸಕೃದಿತಿ ।

‘ನಿಷ್ಕಲಂ ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಂ ಶಾಂತಮ್ ಇತ್ಯಾದಿವಾಕ್ಯಂ ಶ್ರುತೌ ಆದಿಶಬ್ದಾರ್ಥಃ । ಯಾನಿ ವಾಕ್ಯಾನಿ ತೈಃ ಆತ್ಮನಃ ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಂ ದರ್ಶಿತಮ್ ಇತಿ ಯೋಜನಾ ।

ನ್ಯಾಯತಶ್ಚ ತತ್ ದರ್ಶಿತಮ್ ಇತಿ ಪೂರ್ವೇಣ ಸಂಬಂಧಃ ನ್ಯಾಯಮೇವ ದರ್ಶಯತಿ -

ನಿರವಯವಮಿತಿ ।

ನ ತಾವತ್ ಆತ್ಮಾ ಸ್ವತಃ ವಿಕ್ರಿಯತೇ ನಿರವಯವತ್ವಾತ್ ಆಕಾಶವತ್ , ನಾಪಿ ಪರತಃ ಅಸಂಗಸ್ಯ ಅಕಾರ್ಯಸ್ಯ ಪರಾಧೀನತ್ವಾಯೋಗಾತ್ ಇತ್ಯರ್ಥಃ ।

ಕಿಂ ಚ ಆತ್ಮನಃ ಸ್ವನಿಷ್ಠಾ ವಾ ವಿಕ್ರಿಯಾ ? ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿನಿಷ್ಠಾ ವಾ ? ನ ಆದ್ಯಃ । ಸ್ವನಿಷ್ಠವಿಕ್ರಿಯಾನುಪಪತ್ತೇಃ ಆತ್ಮನಃ ದರ್ಶಿತತ್ವಾತ್ ಇತಿ ಆಶಯೇನ ಆಹ -

ವಿಕ್ರಿಯಾವತ್ತ್ವೇತಿ ।

ಸಾ ಚ ಅಯುಕ್ತಾ ಇತಿ ಉಕ್ತಮ್ ಇತಿ ಶೇಷಃ ।

ದ್ವಿತೀಯಂ ದೂಷಯತಿ -

ನೇತ್ಯಾದಿನಾ ।

ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಕೃತಮಪಿ ಕರ್ಮ ತದ್ಯೋಗಾತ್ ಆತ್ಮನಿ ಆಗಚ್ಛತಿ ಇತಿ ಆಶಂಕ್ಯ, ತದಾಗಮನಂ ವಾಸ್ತವಮ್ ಆವಿದ್ಯಂ ವಾ ಇತಿ ವಿಕಲ್ಪ್ಯ ಆದ್ಯಂ ದೂಷಯತಿ -

ನಹೀತಿ ।

ದ್ವಿತೀಯಂ ನಿರಸ್ಯತಿ -

ಯತ್ತ್ವಿತಿ ।

ಆತ್ಮನಿ ಅವಿದ್ಯಾಪ್ರಾಪಿತಂ ಕರ್ಮ ನ ಆತ್ಮೀಯಮ್ ಇತಿ ಏತತ್ ದೃಷ್ಟಾಂತಾಭ್ಯಾಮ್ ಉಪಪಾದಯತಿ -

ಯಥೇತ್ಯಾದಿನಾ ।

ಆತ್ಮನಃ ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವೇನ ಕರ್ತೃತ್ವಾಭಾವೇ ಫಲಿತಮ್ ಆಹ -

ತಸ್ಮಾದಿತಿ ।

ನನು ಪ್ರಾಗೇವ ಆತ್ಮನಃ ಅವಿಕ್ರಿಯತ್ವಂ ಪ್ರತಿಪಾದಿತಮ್ । ತತ್ ಇಹ ಕಸ್ಮಾತ್ ಉಚ್ಯತೇ ? ತತ್ರ ಆಹ -

ನಾಯಮಿತಿ ।

ಶಾಸ್ತ್ರಾದೌ ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಂ ಹೇತುಪೂರ್ವಕಂ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ಯ ಉಕ್ತ್ವಾ ಮಧ್ಯೇ ತತ್ರ ತತ್ರ ಪ್ರಸಂಗಂ ಕೃತ್ವಾ ಪ್ರಸಾರಿತಾಂ ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರನಿವೃತ್ತಿಮ್ ಇಹ ಉಪಸಂಹರತಿ ಇತಿ ಸಂಬಂಧಃ ।

ಪ್ರತಿಜ್ಞಾತಸ್ಯ ಹೇತುನಾ ಉಪಪಾದಿತಸ್ಯ ಅಂತೇ ನಿಗಮನಂ ಕಿಮರ್ಥಮ್ ಇತಿ ಆಶಂಕ್ಯ ಆಹ-

ಶಾಸ್ತ್ರಾರ್ಥೇತಿ ।

ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರೋ ವಿದುಷಃ ನ, ಇತಿ ಸ್ಥಿತೇ, ತಸ್ಯ ದೇಹಾಭಿಮಾನಾಭಾವೇ ಸತಿ, ಅವಿದ್ಯೋತ್ಥಸರ್ವಕರ್ಮತ್ಯಾಗಸಿದ್ಧೇಃ ಅನಿಷ್ಟಮ್ ಇಷ್ಟಂ ಮಿಶ್ರಂ ಚೇತಿ ತ್ರಿವಿಧಂ ಕರ್ಮಫಲಂ ಸಂನ್ಯಾಸಿನಾಂ ನ, ಇತಿ ಪ್ರಾಗುಕ್ತಂ ಯುಕ್ತಮೇವ, ಇತಿ ಪರಮಪ್ರಕೃತಮ್ ಉಪಸಂಹರತಿ -

ಏವಂ ಚೇತಿ ।

ಯೇ ಪುನಃ ಅವಿದ್ವಾಸಂಃ ದೇಹಾಭಿಮಾನಿನಃ, ತೇಷಾಂ ತ್ರಿವಿಧಂ ಕರ್ಮಫಲಂ ಸಂಭವತ್ಯೇವ, ಇತಿ ಹೇತುವಚನಸಿದ್ಧಮ್ ಅರ್ಥಂ ನಿಗಮಯತಿ -

ತದ್ವಿಪರ್ಯಯಾಚ್ಚ ಇತಿ ।

ಅಧಿಷ್ಠಾನಾದಿಕೃತಂ ಕರ್ಮ ನ ಆತ್ಮಕೃತಮ್ , ಅವಿದುಷಾಮೇವ ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರಃ, ದೇಹಾಭಿಮಾನಿತ್ವೇನ ತತ್ತ್ಯಾಗಾಯೋಗಾತ್ , ದೇಹಾಭಿಮಾನಾಭಾವಾತ್ತು ವಿದುಷಾಂ ಕರ್ಮಾಧಿಕಾರನಿವೃತ್ತಿಃ, ಇತಿ ಉಪಸಂಹೃತಮ್ ಅರ್ಥಂ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ಯ ಆಹ -

ಇತ್ಯೇಷ ಇತಿ ।

ಉಕ್ತಶ್ಚ ಗೀತಾರ್ಥಃ ವೇದಾರ್ಥತ್ವಾತ್ ಉಪಾದೇಯಃ ಇತ್ಯಾಹ -

ಸ ಏಷ ಇತಿ ।

ಕಥಮ್ ಅಯಮ್ ಅರ್ಥಃ ವೇದಾರ್ಥೋಽಪಿ ಪ್ರತಿಪತ್ತುಂ ಶಕ್ಯತೇ ? ತತ್ರ ಆಹ -

ನಿಪುಣೇತಿ ।

ಭಾಷ್ಯಕೃತಾ ಮಾನಯುಕ್ತಿಭ್ಯಾಂ ವಿಭಜ್ಯ ಅನುಕ್ತತ್ವಾತ್ ನ ಅಸ್ಯ ಅರ್ಥಸ್ಯ ಉಪಾದೇಯತ್ವಮ್ ಇತಿ ಆಶಂಕ್ಯ ಆಹ -

ತತ್ರೇತಿ

॥ ೧೭ ॥