శాస్త్రయోనిత్వాత్ ॥
న కేవలం జగద్యోనిత్వాదస్య భగవతః సర్వజ్ఞతా, శాస్త్రయోనిత్వాదపి బోద్ధవ్యా ।
శాస్త్రయోనిత్వస్య సర్వజ్ఞతాసాధనత్వం సమర్థయతే -
మహత ఋగ్వేదాదేః శాస్త్రస్యేతి ।
చాతుర్వర్ణ్యస్య చాతురాశ్రమ్యస్య చ యథాయథం నిషేకాదిశ్మశానాన్తాసు బ్రాహ్మముహూర్తోపక్రమప్రదోషపరిసమాపనీయాసు నిత్యనైమిత్తికకామ్యకర్మపద్ధతిషు చ బ్రహ్మతత్త్వే చ శిష్యాణాం శాసనాత్ శాస్త్రమృగ్వేదాదిః । అత ఎవ మహావిషయత్వాత్ మహత్ ।
న కేవలం మహావిషయత్వేనాస్య మహత్త్వమ్ , అపి త్వనేకాఙ్గోపాఙ్గోపకరణతయాపీత్యాహ -
అనేకవిద్యాస్థానోపబృంహితస్య ।
పురాణన్యాయమీమాంసాదయో దశ విద్యాస్థానాని తైస్తయా తయా ద్వారోపకృతస్య । తదనేన సమస్తశిష్టజనపరిగ్రహేణాప్రామాణ్యశఙ్కాప్యపాకృతా । పురాణాదిప్రణేతారో హి మహర్షయః శిష్టాస్తైస్తయా తయా ద్వారా వేదాన్వ్యాచక్షాణైస్తదర్థఞ్చాదరేణానుతిష్ఠద్భిః పరిగృహీతో వేద ఇతి ।
న చాయమనవబోధకో నాప్యస్పష్టబోధకో యేనాప్రమాణం స్యాదిత్యాహ -
ప్రదీపవత్సర్వార్థావద్యోతినః ।
సర్వమర్థజాతం సర్వథావబోధయన్నానవబోధకో నాప్యస్పష్టబోధక ఇత్యర్థః ।
అత ఎవ
సర్వజ్ఞకల్పస్య -
సర్వజ్ఞసదృశస్య ।
సర్వజ్ఞస్య హి జ్ఞానం సర్వవిషయం, శాస్త్రస్యాప్యభిధానం సర్వవిషయమితి సాదృశ్యమ్ । తదేవమన్వయముక్త్వా వ్యతిరేకమప్యాహ -
న హీదృశస్యేతి ।
సర్వజ్ఞస్య గుణః సర్వవిషయతాతదన్వితం శాస్త్రమ్ , అస్యాపి సర్వవిషయత్వాత్ ।
ఉక్తమర్థం ప్రమాణయతి -
యద్యద్విస్తరార్థం శాస్త్రం యస్మాత్పురుషవిశేషాత్సమ్భవతి స -
పురుషవిశేషః
తతోఽపి -
శాస్త్రాత్
అధికతరవిజ్ఞానః
ఇతి యోజనా । అద్యత్వేఽప్యస్మదాదిభిర్యత్సమీచీనార్థవిషయం శాస్త్రం విరచ్యతే తత్రాస్మాకం వక్తృణాం వాక్యాజ్జ్ఞానమధికవిషయమ్ । నహి తే తేఽసాధారణధర్మా అనుభూయమానా అపి శక్యా వక్తుమ్ । న ఖల్విక్షుక్షీరగుడాదీనాం మధురరసభేదాః శక్యాః సరస్వత్యాప్యాఖ్యాతుమ్ । విస్తరార్థమపి వాక్యం న వక్తృజ్ఞానేన తుల్యవిషయమితి కథయితుం విస్తరగ్రహణమ్ ।
సోపనయం నిగమనమాహ -
కిము వక్తవ్యమితి ।
వేదస్య యస్మాత్ మహతో భూతాత్ యోనేః సమ్భవః, తస్య మహతో భూతస్య బ్రహ్మణో నిరతిశయం సర్వజ్ఞత్వం చ సర్వశక్తిత్వం చ కిము వక్తవ్యమితి యోజనా ।
అనేకశాఖేతి ।
అత్ర చానేకశాఖాభేదభిన్నస్యవేదస్యేత్యాదిః సమ్భవ ఇత్యన్త ఉపనయః । తస్యేత్యాది సర్వశక్తిత్వఞ్చేత్యన్తం నిగమనమ్ ।
అప్రయత్నేనైవేతి ।
ఈషత్ప్రయత్నేన, యథాలవణా యవాగూరితి । దేవర్షయో హి మహాపరిశ్రమేణాపి యత్రాశక్తస్తదయమీషత్ప్రయత్నేన లీలయైవ కరోతీతి నిరతిశయమస్య సర్వజ్ఞత్వం సర్వశక్తిత్వం చోక్తం భవతి । అప్రయత్నేనాస్య వేదకర్తృత్వే శ్రుతిరుక్తా - “అస్య మహతో భూతస్య”(బృ. ఉ. ౨ । ౪ । ౧౦) ఇతి । యేఽపి తావత్ వర్ణానాం నిత్యత్వమాస్థిషత తైరపి పదవాక్యాదీనామనిత్యత్వమభ్యుపేయమ్ । ఆనుపూర్వీభేదవన్తో హి వర్ణాః పదమ్ । పదాని చానుపూర్వీభేదవన్తి వాక్యమ్ । వ్యక్తిధర్మశ్చానుపూర్వీ న వర్ణధర్మః, వర్ణానాం నిత్యానాం విభూనాం చ కాలతో దేశతో వా పౌర్వాపర్యాయోగాత్ । వ్యక్తిశ్చానిత్యేతి కథం తదుపగృహీతానాం వర్ణానాం నిత్యానామపి పదతా నిత్యా । పదానిత్యతయా చ వాక్యాదీనామప్యనిత్యతా వ్యాఖ్యాతా । తస్మాన్నృత్తానుకరణవత్పదాద్యనుకరణమ్ । యథా హి యాదృశం గాత్రచలనాది నర్తకః కరోతి తాదృశమేవ శిక్ష్యమాణానుకరోతి నర్తకీ, న తు తదేవ వ్యనక్తి, ఎవం యాదృశీమానుపూర్వీం వైదికానాం వర్ణపదాదీనాం కరోత్యధ్యాపయితా తాదృశీమేవానుకరోతి మాణవకః, న తు తామేవోచ్చారయతి, ఆచార్యవ్యక్తిభ్యో మాణవకవ్యక్తీనామన్యత్వాత్ । తస్మాన్నిత్యానిత్యవర్ణవాదినాం న లౌకికవైదికపదవాక్యాదిపౌరుషేయత్వే వివాదః, కేవలం వేదవాక్యేషు పురుషస్వాతన్త్ర్యాస్వాతన్త్ర్యే విప్రతిపత్తిః । యథాహుః - “యత్నతః ప్రతిషేధ్యా నః పురుషాణాం స్వతన్త్రతా” । తత్ర సృష్టిప్రలయమనిచ్ఛన్తో జైమినీయా వేదాధ్యయనం ప్రత్యస్మాదృశగురుశిష్యపరమ్పరామవిచ్ఛిన్నామిచ్ఛన్తే వేదమనాదిమాచక్షతే । వైయాసికం తు మతమనువర్తమానాః శ్రుతిస్మృతీతిహాసాదిసిద్ధసృష్టిప్రలయానుసారేణానాద్యవిద్యోపధానలబ్ధసర్వశక్తిజ్ఞానస్యాపి పరమాత్మనో నిత్యస్య వేదానాం యోనేరపి న తేషు స్వాతన్త్ర్యమ్ , పూర్వపూర్వసర్గానుసారేణ తాదృశతాదృశానుపూర్వీవిరచనాత్ । యథా హి - యాగాదిబ్రహ్మహత్యాదయోఽర్థానర్థహేతవో బ్రహ్మవివర్తా అపి న సర్గాన్తరేఽపి విపరీయన్తే । న హి జాతు క్వచిత్సర్గే బ్రహ్మహత్యాఽర్థహేతురనర్థహేతుశ్చాశ్వమేధో భవతి । అగ్నిర్వా క్లేదయతి । ఆపో వా దహన్తి । తద్వత్ । యథాత్ర సర్గే నియతానుపూర్వ్యం వేదాధ్యయనమభ్యుదయనిఃశ్రేయసహేతురన్యథా తదేవ వాగ్వజ్రతయానర్థహేతుః, ఎవం సర్గాన్తరేష్వపీతి తదనురోధాత్సర్వజ్ఞోఽపి సర్వశక్తిరపి పూర్వపూర్వసర్గానుసారేణ వేదాన్విరచయన్న స్వతన్త్రః । పురుషాస్వాతన్త్ర్యమాత్రం చాపౌరుషేయత్వం రోచయన్తే జైమినీయా అపి । తచ్చాస్మాకమపి సమానమన్యత్రాభినివేశాత్ । న చైకస్య ప్రతిభానేఽనాశ్వాస ఇతి యుక్తమ్ । న హి బహూనామప్యజ్ఞానాం విజ్ఞానాం వాశయదోషవతాం ప్రతిభానే యుక్త ఆశ్వాసః । తత్త్వజ్ఞానవతశ్చాపాస్తసమస్తదోషస్యైకస్యాపి ప్రతిభానే యుక్త ఎవాశ్వాసః । సర్గాదిభువాం ప్రజాపతిదేవర్షీణాం ధర్మజ్ఞానవైరాగ్యైశ్వర్యసమ్పన్నానాముపపద్యతే తత్స్వరూపావధారణమ్ , తత్ప్రత్యయేన చార్వాచీనానామపి తత్ర సంప్రత్యయ ఇత్యుపపన్నం బ్రహ్మణః శాస్త్రయోనిత్వమ్ , శాస్త్రస్య చాపౌరుషేయత్వమ్ , ప్రామాణ్యం చేతి ।।
ఇతి ప్రథమవర్ణకమ్ ।।
వర్ణకాన్తరమారభతే -
అథవేతి ।
పూర్వేణాధికరణేన బ్రహ్మస్వరూపలక్షణాసమ్భవాశఙ్కాం వ్యుదస్య లక్షణసమ్భవ ఉక్తః । తస్యైవ తు లక్షణస్యానేనానుమానత్వాశఙ్కామపాకృత్యాగమోపదర్శనేన బ్రహ్మణి శాస్త్రం ప్రమాణముక్తమ్ । అక్షరార్థస్త్వతిరోహితః ॥ ౩ ॥
శాస్త్రయోనిత్వాత్ ॥౩॥ అత్ర హేతుమాత్రం ప్రతిభాతి, నైతజ్జగద్యోనిత్వే, సాధ్యావిశేషాదిత్యసఙ్గతిమాశఙ్క్యార్థికప్రతిజ్ఞయా సఙ్గతిమాహ—
సూత్రాన్తరమితి ।
అథ వా వేదనిత్యత్వాద్ బ్రహ్మణో విశ్వయోనితా । నేతి శఙ్కామపాకర్తుం శాస్త్రయోనిత్వముచ్యతే ॥ అస్మిన్పక్షే శ్రౌతప్రతిజ్ఞయైవ సఙ్గతిః ।
అభ్యుచ్చయార్థత్వేన హేతుపౌనరుక్త్యం పరిహరతి —
న కేవలమితి ।
హేత్వన్తరసమర్థనాచ్చాధికరణాన్తరత్వమ్ । ‘అస్య మహత’ ఇత్యాదివాక్యం బ్రహ్మణో వేదకర్తృత్వేన సర్వజ్ఞత్వం న సాధయత్యుత సాధయతీతి వేదస్య సాపేక్షత్వప్రసఙ్గాప్రసఙ్గాభ్యాం సంశయే పూర్వపక్షామాశఙ్క్య నిరాకరిష్యతే ।
సిద్ధాన్తోపక్రమభాష్యం వ్యాచష్టే —
చాతుర్వర్ణ్యేత్యాదినా ।
పురాణన్యాయమీమాంసా ధర్మశాస్త్రం షడఙ్గాని దశ విద్యాస్థానాని ।
తయా తయా ద్వారేతి ।
సృష్టివాక్యాపేక్షితసర్గాదిప్రపఞ్చనద్వారా పురాణమద్వైతపరం, జాతివ్యక్తిలక్షణనిరూపణేన న్యాయో వైదికపదార్థశుద్ధ్యర్థః; శేషోపయోగస్తు వ్యక్తః ।
ఉక్తమర్థం ప్రమాణయతీతి ।
అత్రాయం భాష్యవిభాగః — మహత ఇత్యారభ్య బ్రహ్మేత్యన్తేన నిఃశ్వసితశ్రుత్యా విభక్తత్వహేతూపకృతయా బ్రహ్మకార్యం వేద ఇత్యుక్తమ్ । నహీదృశస్యేత్యారభ్యాస్తీత్యన్తేన వ్యతిరేకముఖేన సర్వజ్ఞత్వప్రతిజ్ఞా । యదిత్యాదినా లోకే ఇత్యన్తేన వ్యాప్తిరుక్తేతి ।
విస్తరత్వం శాస్త్రవిశేషణం వ్యాప్త్యనుపయోగాద్ వ్యర్థమిత్యాశఙ్క్య మహావిషయత్వాద్వేదస్య బ్రహ్మజ్ఞానేన తుల్యవిషయత్వభ్రమనివృత్తిః ప్రయోజనమిత్యాహ —
విస్తరార్థమితి ।
యస్మాదిత్యస్య తస్యేత్యనేన వ్యవహితేన సంబన్ధమాహ —
వేదస్యేతి ।
ఇదమిహానుమానమ్ —
బ్రహ్మ వేదవిషయాదధికవిషయజ్ఞం తత్కర్తృత్వాత్, యో యద్వాక్యప్రమాణకర్తా స తద్విషయాదధికవిషయజ్ఞః, యథా పాణినిరితి । సర్వావభాసకవేదకర్తృత్వేన పక్షధర్మతాబలాత్సర్వజ్ఞత్వసిద్ధిరితి ।
యద్వా —
అయం ఘటః, ఎతదన్యాసర్వవిత్కర్తృకత్వానధికరణైతదన్యావేదత్వానధికరణసకర్తృకాన్యః, ఘటత్వాద్, ఘటాన్తరవదితి ।
ఈక్షణాదిప్రయత్నాపేక్షణాదప్రయత్నశబ్దః సౌకర్యాపేక్ష ఇత్యాహ —
ఈషదితి ।
అధునా పూర్వపక్షమాశఙ్క్య నిరాక్రియతే । కర్తృమత్త్వేన వేదస్య సాపేక్షత్వం వదన్ ప్రష్టవ్యః — సాపేక్షతా కిం పురుషనిర్వర్త్యత్వమాత్రాత్, అభినవానుపూర్వీవిరచనాద్వా, మానాన్తరోపలబ్ధార్థవిషయవచనరచనాద్వా, కతిపయకాలవిరచితసర్వసంప్రదాయస్య వేదస్యైకపురుషాన్నిఃసరణాద్వా ।
నాద్యః, తత్రాపి సంమతత్వాదిత్యాహ —
యేఽపి తావదితి ।
వ్యక్తిరభివ్యక్తిః । ద్వితీయే క్రమాన్యత్వమాత్రమభినవత్వం, విసదృశక్రమత్వం వా । ఆద్యో భవద్భిరప్యఙ్గీకృతః ।
చరమస్తు నాస్మాభిరపి స్వీకృత ఇత్యాహ —
తస్మాన్నిత్యేతి ।
తృతీయస్త్వనభ్యుపగమనిరస్త ఇత్యాహ —
వైయాసికం త్వితి ।
అనువర్తమానా ఆచక్షత ఇత్యనుషఙ్గః ।
నను వివర్తత్వే వేదాన్తానాం యాదృచ్ఛికత్వాపాతాన్న క్రమనియమ స్యాత్తత్రాహ —
యథాహీతి ।
సర్వజ్ఞస్య సర్వశక్తేర్బ్రహ్మణో నోపాధ్యాయవత్క్రమానురోధో యుక్త ఇతి, తత్రాహ —
యథాత్రేతి ।
‘‘మన్త్రో హీనః స్వరతో వర్ణతో వా మిథ్యాప్రయుక్తో న తమర్థమాహ । స వాగ్వజ్రో యజమానం హినస్తి యథేన్ద్రశత్రుః స్వరతోఽపరాధాత్ (పాణి ౦ శిక్షా ౦)॥‘ ఇతి శ్రూయతే ।
చతుర్థం నిరాకరోతి —
నచైకస్యేతి ।
సర్వదాసంప్రదాయావిచ్ఛేదమిచ్ఛద్భిరపి సంప్రదాయప్రవర్తకేష్వాష్వాస ఆస్థేయః, స వరమేకస్మిన్నేవ బ్రహ్మణ్యవగతసార్వజ్ఞ్యే కృత ఇతి భావః ।
నను న వయమీశ్వరం పశ్యామః , కథం తత్కర్తృకే వేదే విశ్వాసస్తత్రాహ —
సర్గాదిభువామితి ।
ఇతి తృతీయం శాస్త్రయోనిత్వాధికరణమ్ ॥