ಭೂಮಾ ಸಂಪ್ರಸಾದಾದಧ್ಯುಪದೇಶಾತ್ ।
ನಾರದಃ ಖಲು ದೇವರ್ಷಿಃ ಕರ್ಮವಿದನಾತ್ಮವಿತ್ತಯಾ ಶೋಚ್ಯಮಾತ್ಮಾನಂ ಮನ್ಯಮಾನೋ ಭಗವಂತಮಾತ್ಮಜ್ಞಮಾಜಾನಸಿದ್ಧಂ ಮಹಾಯೋಗಿನಂ ಸನತ್ಕುಮಾರಮುಪಸಸಾದ । ಉಪಸದ್ಯ ಚೋವಾಚ , ಭಗವನ್ , ಅನಾತ್ಮಜ್ಞತಾಜನಿತಶೋಕಸಾಗರಪಾರಮುತ್ತಾರಯತು ಮಾಂ ಭಗವಾನಿತಿ । ತದುಪಶ್ರುತ್ಯ ಸನತ್ಕುಮಾರೇಣ ‘ನಾಮ ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯುಪಾಸ್ಸ್ವ’ ಇತ್ಯುಕ್ತೇ ನಾರದೇನ ಪೃಷ್ಟಂ ಕಿಂನಾಮ್ನೋಽಸ್ತಿ ಭೂಯ ಇತಿ । ತತ್ರ ಸನತ್ಕುಮಾರಸ್ಯ ಪ್ರತಿವಚನಮ್ - “ವಾಗ್ವಾವ ನಾಮ್ನೋ ಭೂಯಸೀ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೨ । ೧) ಇತಿ ತದೇವಂ ನಾರದಸನತ್ಕುಮಾರಯೋರ್ಭೂಯಸೀ । ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರೇ ವಾಗಿಂದ್ರಿಯಮುಪಕ್ರಮ್ಯ ಮನಃಸಂಕಲ್ಪಚಿತ್ತಧ್ಯಾನವಿಜ್ಞಾನಬಲಾನ್ನತೋಯವಾಯುಸಹಿತತೇಜೋನಭಃಸ್ಮರಾಶಾಪ್ರಾಣೇಷು ಪರ್ಯವಸಿತೇ । ಕರ್ತವ್ಯಾಕರ್ತವ್ಯವಿವೇಕಃ ಸಂಕಲ್ಪಃ, ತಸ್ಯ ಕಾರಣಂ ಪೂರ್ವಾಪರವಿಷಯನಿಮಿತ್ತಪ್ರಯೋಜನನಿರೂಪಣಂ ಚಿತ್ತಮ್ । ಸ್ಮರಃ ಸ್ಮರಣಮ್ । ಪ್ರಾಣಸ್ಯ ಚ ಸಮಸ್ತಕ್ರಿಯಾಕಾರಕಫಲಭೇದೇನ ಪಿತ್ರಾದ್ಯಾತ್ಮತ್ವೇನ ಚ ರಥಾರನಾಭಿದೃಷ್ಟಾಂತೇನ ಸರ್ವಪ್ರತಿಷ್ಠತ್ವೇನ ಚ ಪ್ರಾಣಭೂಯಸ್ತ್ವದರ್ಶಿನೋಽತಿವಾದಿತ್ವೇನ ಚ ನಾಮಾದಿಪ್ರಪಂಚಾದಾಶಾಂತಾದ್ಭೂಯಸ್ತ್ವಮುಕ್ತ್ವಾಪೃಷ್ಟ ಏವ ನಾರದೇನ ಸನತ್ಕುಮಾರ ಏಕಗ್ರಂಥೇನ “ಏಷ ತು ವಾ ಅತಿವದತಿ ಯಃ ಸತ್ಯೇನಾತಿವದತಿ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೧೫ । ೧) ಇತಿ ಸತ್ಯಾದೀನ್ಕೃತಿಪರ್ಯಂತಾನುಕ್ತ್ವೋಪದಿದೇಶ - “ಸುಖಂ ತ್ವೇವ ವಿಜಿಜ್ಞಾಸಿತವ್ಯಮ್”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೨೨ । ೧) ಇತಿ । ತದುಪಶ್ರುತ್ಯ ನಾರದೇನ - “ಸುಖಂ ತ್ವೇವ ಭಗವೋ ವಿಜಿಜ್ಞಾಸೇ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೨೧ । ೧) ಇತ್ಯುಕ್ತೇ ಸನತ್ಕುಮಾರಃ “ಯೋ ವೈ ಭೂಮಾ ತತ್ಸುಖಮ್”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೨೩ । ೧) ಇತ್ಯುಪಕ್ರಮ್ಯ ಭೂಮಾನಂ ವ್ಯುತ್ಪಾದಯಾಂಬಭೂವ - “ಯತ್ರ ನಾನ್ಯತ್ಪಶ್ಯತಿ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೨೪ । ೧) ಇತ್ಯಾದಿನಾ । ತದೀದೃಶೇ ವಿಷಯೇ ವಿಚಾರ ಆರಭ್ಯತೇ । ತತ್ರ ಸಂಶಯಃಕಿಂ ಪ್ರಾಣೋ ಭೂಮಾ ಸ್ಯಾದಾಹೋ ಪರಮಾತ್ಮೇತಿ । ಭಾವಭವಿತ್ರೋಸ್ತಾದಾತ್ಮ್ಯವಿವಕ್ಷಯಾ ಸಾಮಾನಾಧಿಕರಣ್ಯಂ ಸಂಶಯಸ್ಯ ಬೀಜಮುಕ್ತಂ ಭಾಷ್ಯಕೃತಾ । ತತ್ರ “ಏತಸ್ಮಿನ್ ಗ್ರಂಥಸಂದರ್ಭೇ ಯದುಕ್ತಾದ್ಭೂಯಸೋಽನ್ಯತಃ । ಉಚ್ಯಮಾನಂ ತು ತದ್ಭೂಯ ಉಚ್ಯತೇ ಪ್ರಶ್ನಪೂರ್ವಕಮ್” ॥ ನಚ ಪ್ರಾಣಾತ್ಕಿಂ ಭೂಯ ಇತಿ ಪೃಷ್ಟಮ್ । ನಾಪಿ ಭೂಮಾ ವಾಸ್ಮಾದ್ಭೂಯಾನಿತಿ ಪ್ರತ್ಯುಕ್ತಮ್ । ತಸ್ಮಾತ್ಪ್ರಾಣಭೂಯಸ್ತ್ವಾಭಿಧಾನಾನಂತರಮಪೃಷ್ಠೇನ ಭೂಮೋಚ್ಯಮಾನಃ ಪ್ರಾಣಸ್ಯೈವ ಭವಿತುಮರ್ಹತಿ । ಅಪಿಚ ಭೂಮೇತಿ ಭಾವೋ ನ ಭವಿತಾರಮಂತರೇಣ ಶಕ್ಯೋ ನಿರೂಪಯಿತುಮಿತಿ ಭವಿತಾರಮಪೇಕ್ಷಮಾಣಃ ಪ್ರಾಣಸ್ಯಾನಂತರ್ಯೇಣ ಬುದ್ಧಿಸಂನಿಧಾನಾತ್ತಮೇವ ಭವಿತಾರಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ನಿರ್ವೃಣೋತಿ । “ಯಸ್ಯೋಭಯಂ ಹವಿರಾರ್ತಿಮಾರ್ಚ್ಛೇತ್” ಇತ್ಯತ್ರಾರ್ತಿರಿವಾರ್ತಂ ಹವಿಃ । ಯಥಾಹುಃ “ಮೃಷ್ಯಾಮಹೇ ಹವಿಷಾ ವಿಶೇಷಣಮ್” ಇತಿ । ನ ಚಾತ್ಮನಃ ಪ್ರಕರಣಾದಾತ್ಮೈವ ಬುದ್ಧಿಸ್ಥ ಇತಿ ತಸ್ಯೈವ ಭೂಮಾ ಸ್ಯಾದಿತಿ ಯುಕ್ತಮ್ । ಸನತ್ಕುಮಾರಸ್ಯ ‘ನಾಮ ಬ್ರಹ್ಮೇತ್ಯುಪಾಸ್ಸ್ವ’ ಇತಿ ಪ್ರತೀಕೋಪದೇಶರೂಪೇಣೋತ್ತರೇಣ ನಾರದಪ್ರಶ್ನಸ್ಯಾಪಿ ತದ್ವಿಷಯತ್ವೇನ ಪರಮಾತ್ಮೋಪದೇಶಪ್ರಕರಣಸ್ಯಾನುತ್ಥಾನಾತ್ । ಅತದ್ವಿಷಯತ್ವೇ ಚೋತ್ತರಸ್ಯ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರಯೋರ್ವೈಯಧಿಕರಣ್ಯೇನ ವಿಪ್ರತಿಪತ್ತೇರಪ್ರಾಮಾಣ್ಯಪ್ರಸಂಗಾತ್ । ತಸ್ಮಾದಸತಿ ಪ್ರಕರಣೇ ಪ್ರಾಣಸ್ಯಾನಂತರ್ಯಾತ್ತಸ್ಯೈವ ಭೂಮೇತಿ ಯುಕ್ತಮ್ । ತದೇತತ್ಸಂಶಯಬೀಜಂ ದರ್ಶಯತಾ ಭಾಷ್ಯಕಾರೇಣ ಸೂಚಿತಂ ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಸಾಧನಮಿತಿ ನ ಪುನರುಕ್ತಮ್ । ನಚ ಭೂಯೋಭೂಯಃ ಪ್ರಶ್ನಾತ್ಪರಮಾತ್ಮೈವ ನಾರದೇನ ಜಿಜ್ಞಾಸಿತ ಇತಿ ಯುಕ್ತಮ್ । ಪ್ರಾಣೋಪದೇಶಾನಂತರಂ ತಸ್ಯೋಪರಮಾತ್ । ತದೇವಂ ಪ್ರಾಣ ಏವ ಭೂಮೇತಿ ಸ್ಥಿತೇ ಯದ್ಯತ್ತದ್ವಿರೋಧಿತಯಾ ವಚಃ ಪ್ರತಿಭಾತಿ ತತ್ತದನುಗುಣತಯಾ ನೇಯಮ್ । ನೀತಂ ಚ ಭಾಷ್ಯಕೃತಾ ।
ಸ್ಯಾದೇತತ್ । “ಏಷ ತು ವಾ ಅತಿವದತಿ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೧೭ । ೧) ಇತಿ ತುಶಬ್ದೇನ ಪ್ರಾಣದರ್ಶಿನೋಽತಿವಾದಿನೋ ವ್ಯವಚ್ಛಿದ್ಯ ಸತ್ಯೇನಾತಿವಾದಿತ್ವಂ ವದನ್ ಕಥಂ ಪ್ರಾಣಸ್ಯ ಭೂಮಾನಮಭಿದಧೀತೇತ್ಯತ ಆಹ -
ಪ್ರಾಣಮೇವ ತ್ವಿತಿ ।
ಪ್ರಾಣದರ್ಶಿನಶ್ಚಾತಿವಾದಿತ್ವಮಿತಿ ।
ನಾಮಾದ್ಯಾಶಾಂತಮತೀತ್ಯ ವದನಶೀಲತ್ವಮಿತ್ಯರ್ಥಃ । ಏತದುಕ್ತಂ ಭವತಿ - ನಾಯಂ ತುಶಬ್ದಃ ಪ್ರಾಣಾತಿವಾದಿತ್ವಾದ್ವಯವಚ್ಛಿನತ್ತಿ, ಅಪಿತು ತದತಿವಾದಿತ್ವಮಪರಿತ್ಯಜ್ಯ ಪ್ರತ್ಯುತ ತದನುಕೃಷ್ಯ ತಸ್ಯೈವ ಪ್ರಾಣಸ್ಯ ಸತ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರವಣಮನನಶ್ರದ್ಧಾನಿಷ್ಠಾಕೃತಿಭಿರ್ವಿಜ್ಞಾನಾಯ ನಿಶ್ಚಯಾಯ ಸತ್ಯೇನಾತಿವದತೀತಿ ಪ್ರಾಣವ್ರತಮೇವಾತಿವಾದಿತ್ವಮುಚ್ಯತೇ । ತುಶಬ್ದೋ ನಾಮಾದ್ಯತಿವಾದಿತ್ವಾದ್ವ್ಯವಚ್ಛಿನತ್ತಿ । ನ ನಾಮಾದ್ಯಾಶಾಂತವಾದ್ಯತಿವಾದಿ, ಅಪಿತು ಸತ್ಯಪ್ರಾಣವಾದ್ಯತಿವಾದೀತ್ಯರ್ಥಃ । ಅತ್ರ ಚಾಗಮಾಚಾರ್ಯೋಪದೇಶಾಭ್ಯಾಂ ಸತ್ಯಸ್ಯ ಶ್ರವಣಮ್ । ಅಥಾಗಮಾವಿರೋಧಿನ್ಯಾಯನಿವೇಶನಂ ಮನನಂ, ಮತ್ವಾ ಚ ಗುರುಶಿಷ್ಯಸಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿಭಿರನಸೂಯುಭಿಃ ಸಹ ಸಂವಾದ್ಯ ತತ್ತ್ವಂ ಶ್ರದ್ಧತ್ತೇ । ಶ್ರದ್ಧಾನಂತರಂ ಚ ವಿಷಯಾಂತರದರ್ಶೀ ವಿರಕ್ತಸ್ತತೋ ವ್ಯಾವೃತ್ತಸ್ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನಾಭ್ಯಾಸಂ ಕರೋತಿ, ಸೇಯಮಸ್ಯ ಕೃತಿಃ ಪ್ರಯತ್ನಃ । ಅಥ ತತ್ತ್ವಜ್ಞಾನಾಭ್ಯಾಸನಿಷ್ಠಾ ಭವತಿ, ಯದನಂತರಮೇವ ತತ್ತ್ವವಿಜ್ಞಾನಮನುಭವಃ ಪ್ರಾದುರ್ಭವತಿ । ತದೇತದ್ಬಾಹ್ಯಾ । ಅಪ್ಯಾಹುಃ - “ಭೂತಾರ್ಥಭಾವನಾಪ್ರಕರ್ಷಪರ್ಯಂತಜಂ ಯೋಗಿಜ್ಞಾನಮ್” ಇತಿ ಭಾವನಾಪ್ರಕರ್ಷಸ್ಯ ಪರ್ಯಂತೋ ನಿಷ್ಠಾ ತಸ್ಮಾಜ್ಜಾಯತೇ ತತ್ತ್ವಾನುಭವ ಇತಿ । ತಸ್ಮಾತ್ಪ್ರಾಣ ಏವ ಭೂಮೇತಿ ಪ್ರಾಪ್ತೇಽಭಿಧೀಯತೇ “ಏಷ ತು ವಾ ಅತಿವದತಿ ಯಃ ಸತ್ಯೇನಾತಿವದತಿ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೧೭ । ೧) ಇತ್ಯುಕ್ತ್ವಾ ಭೂಮೋಚ್ಯತೇ । ತತ್ರ ಸತ್ಯಶಬ್ದಃ ಪರಮಾರ್ಥೇ ನಿರೂಢವೃತ್ತಿಃ ಶ್ರುತ್ಯಾ ಪರಮಾರ್ಥಮಾಹ । ಪರಮಾರ್ಥಶ್ಚ ಪರಮಾತ್ಮೈವ । ತತೋ ಹ್ಯನ್ಯತ್ಸರ್ವಂ ವಿಕಾರಜಾತಮನೃತಂ ಕಯಾಚಿದಪೇಕ್ಷಯಾ ಕಥಂಚಿತ್ಸತ್ಯಮುಚ್ಯತೇ । ತಥಾಚ “ಏಷ ತು ವಾ ಅತಿವದತಿ ಯಃ ಸತ್ಯೇನಾತಿವದತಿ”(ಛಾ. ಉ. ೭ । ೧೭ । ೧) ಇತಿ ಬ್ರಹ್ಮಣೋಽತಿವಾದಿತ್ವಂ ಶ್ರುತ್ಯಾನ್ಯನಿರಪೇಕ್ಷಯಾ ಲಿಂಗಾದಿಭ್ಯೋ ಬಲೀಯಸ್ಯಾವಗಮಿತಂ ಕಥಮಿವ ಸಂನಿಧಾನಮಾತ್ರಾತ್ ಶ್ರುತ್ಯಾದ್ಯಪೇಕ್ಷಾದತಿದುರ್ಬಲಾತ್ಕಥಂ ಚಿತ್ಪ್ರಾಣವಿಷಯತ್ವೇನ ಶಕ್ಯಂ ವ್ಯಾಖ್ಯಾತುಮ್ । ಏವಂ ಚ ಪ್ರಾಣಾದೂರ್ಧ್ವಂ ಬ್ರಹ್ಮಣಿ ಭೂಮಾವಗಮ್ಯಮಾನೋ ನ ಪ್ರಾಣವಿಷಯೋ ಭವಿತುಮರ್ಹತಿ, ಕಿಂತು ಸತ್ಯಸ್ಯ ಪರಮಾತ್ಮನ ಏವ । ಏವಂ ಚಾನಾತ್ಮವಿದ ಆತ್ಮಾನಂ ವಿವಿದಿಷೋರ್ನಾರದಸ್ಯ ಪ್ರಶ್ನೇ ಪರಮಾತ್ಮಾನಮೇವಾಸ್ಮೈ ವ್ಯಾಖ್ಯಾಸ್ಯಾಮೀತ್ಯಭಿಸಂಧಿಮಾನ್ಸನತ್ಕುಮಾರಃ ಸೋಪಾನಾರೋಹಣನ್ಯಾಯೇನ ಸ್ಥೂಲಾದಾರಭ್ಯ ತತ್ತದ್ಭೂಮವ್ಯುತ್ಪಾದನಕ್ರಮೇಣ ಭೂಮಾನಮತಿದುರ್ಜ್ಞಾನತಯಾ ಪರಮಸೂಕ್ಷ್ಮಂ ವ್ಯುತ್ಪಾದಯಾಮಾಸ । ನಚ ಪ್ರಶ್ನಪೂರ್ವತಾಪ್ರವಾಹಪತಿತೇನೋತ್ತರೇಣ ಸರ್ವೇಣ ಪ್ರಶ್ನಪೂರ್ವೇಣೈವ ಭವಿತವ್ಯಮಿತಿ ನಿಯಮೋಽಸ್ತೀತ್ಯಾದಿಸುಗಮೇನ ಭಾಷ್ಯೇಣ ವ್ಯುತ್ಪಾದಿತಮ್ । ವಿಜ್ಞಾನಾದಿಸಾಧನಪರಂಪರಾ ಮನನಶ್ರದ್ಧಾದಿಃ, ಪ್ರಾಣಾಂತೇ ಚಾನುಶಾಸನೇ ತಾವನ್ಮಾತ್ರೇಣೈವ ಪ್ರಕರಣಸಮಾಪ್ತೇರ್ನ ಪ್ರಾಣಸ್ಯಾನ್ಯಾಯತ್ತತೋಚ್ಯೇತ । ತದಭಿಧಾನೇ ಹಿ ಸಾಪೇಕ್ಷತ್ವೇನ ನ ಪ್ರಕರಣಂ ಸಮಾಪ್ಯೇತ । ತಸ್ಮಾನ್ನೇದಂ ಪ್ರಾಣಸ್ಯ ಪ್ರಕರಣಮಪಿ ತು ಯದಾಯತ್ತಃ ಪ್ರಾಣಸ್ತಸ್ಯ, ಸ ಚಾತ್ಮೇತ್ಯಾತ್ಮನ ಏವ ಪ್ರಕರಣಮ್ ।
ಶಂಕತೇ -
ಪ್ರಕರಣಾಂತ ಇತಿ ।
ಪ್ರಾಣಪ್ರಕರಣಸಮಾಪ್ತಾವಿತ್ಯರ್ಥಃ ।
ನಿರಾಕರೋತಿ -
ನ ।
ಸ ಭಗವ ಇತಿ ।
ಸಂದಂಶನ್ಯಾಯೇನ ಹಿ ಭೂಮ್ನ ಏತತ್ಪ್ರಕರಣಂ, ಸ ಚೇದ್ಭೂಮಾ ಪ್ರಾಣಃ, ಪ್ರಾಣಸ್ಯೈತತ್ಪ್ರಕರಣಂ ಭವೇತ್ । ತಚ್ಚಾಯುಕ್ತಮಿತ್ಯುಕ್ತಮ್ ॥ ೮ ॥
ನ ಕೇವಲಂ ಶ್ರುತೇರ್ಭೂಮಾತ್ಮತಾ ಪರಮಾತ್ಮನಃ, ಲಿಂಗಾದಪೀತ್ಯಾಹ ಸೂತ್ರಕಾರಃ -
ಧರ್ಮೋಪಪತ್ತೇಶ್ಚ ।
ಯದಪಿ ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಿಣಾ ಕಥಂಚಿನ್ನೀತಂ ತದನುಭಾಷ್ಯ ಭಾಷ್ಯಕಾರೋ ದೂಷಯತಿ -
ಯೋಽಪ್ಯಸೌ ಸುಷುಪ್ತಾವಸ್ಥಾಯಾಮಿತಿ ।
ಸುಷುಪ್ತಾವಸ್ಥಾಯಾಮಿಂದ್ರಿಯಾದ್ಯಸಂಯೋಗ್ಯಾತ್ಮೈವ । ನ ಪ್ರಾಣಃ । ಪರಮಾತ್ಮಪ್ರಕರಣಾತ್ । ಅನ್ಯದಾರ್ತಮ್ । ವಿನಶ್ವರಮಿತ್ಯರ್ಥಃ । ಅತಿರೋಹಿತಾರ್ಥಮನ್ಯತ್ ॥ ೯ ॥
ವಾಕ್ಪ್ರೇರಕತ್ವಾತ್ ವಾಚೋ ಮನೋ ಭೂಯಃ। ಕುರ್ಯಾಮಿತಿ ನಿಶ್ಚಯಸ್ಯ ಮನಸಃ ಕರ್ತವ್ಯಾದಿವಿವೇಕಃ ಸಂಕಲ್ಪಃ ಕಾರಣಮ್। ತಸ್ಯ ಚಾತೀತಾದಿವಿಷಯಸಾಧ್ಯಪ್ರಯೋಜನಜ್ಞಾನಂ ಚಿತ್ತಮ್। ತಸ್ಮಾದಪಿ ಲೋಕಿಕವಿಷಯಾತ್ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯದೇವತಾದ್ಯೈಕಾಗ್ರ್ಯಂ ಧ್ಯಾನಂ ಫಲತೋ ಭೂಯಃ। ಧ್ಯಾನಸ್ಯ ವಿಜ್ಞಾನಂ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯಂ ಕಾರಣಂ ತಸ್ಯ ಮನೋಗತಂ ಬಲಂ ಪ್ರತಿಭಾನಸಾಮರ್ಥ್ಯಂ ಕಾರಣಮ್। ತಸ್ಯಾದ್ಯಮಾನಮನ್ನಮ್। ತಸ್ಯಾಪಃ। ಏವಮಾಕಾಶಪರ್ಯಂತಂ ಜ್ಞೇಯಮ್। ಆಕಾಶಸ್ಯ ಭೋಗ್ಯತ್ವೇ ಸ್ಮರಃ ಸ್ಮರಣಮ್। ತಸ್ಯಾಶಾ ತಯಾ ಹೀಷ್ಟಂ ತಾತ್ಪರ್ಯೇಣ ಸ್ಮರತಿ। ಪ್ರಾಣೋ ನಾಮಾದ್ಯಾಶಾಂತಸರ್ವಹೇತುತಯಾ ಭೂಯಾನ್ ಇತ್ಯುತ್ತರಭೂಯಸ್ತ್ವಂ ದ್ರಷ್ಟವ್ಯಮ್। ಭವತು ಪ್ರಾಣೇ ಪ್ರಶ್ನಪ್ರತ್ಯುಕ್ತಿಪರ್ಯವಸಾನಮ್; ತಥಾಪಿ ನ ತಸ್ಯ ಭೂಮತ್ವಶಂಕಾ, ಏಷ ತ್ವಿತಿ ತುಶಬ್ದೇನ ಗ್ರಂಥಂ ವಿಚ್ಛಿದ್ಯ ಭೂಮೋಪದೇಶಾದಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯ ವಿಷಯಪ್ರದರ್ಶನಾವಸರ ಏವ ಸಂಶಯೋಪಯೋಗಿತಯಾ ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಸಂಭಾವನಮಾಹ –
ಪ್ರಾಣಸ್ಯೇತಿ ।
ಸರ್ವಾತ್ಮತ್ವಲಿಂಗಾತ್ ಪ್ರಾಣ ಏವ ಭೂಮಾ, ತುಶಬ್ದಸ್ತು ಸತ್ಯಪ್ರಾಣವೇದಿನ ಏವ ನಾಮಾದ್ಯತಿವಾದಿತ್ವಾತ್ ವಿಶೇಷಾರ್ಥ ಇತಿ ಸಂಭವಃ ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಸ್ಯೇತ್ಯರ್ಥಃ॥ ಪ್ರಾಣಸ್ಯ ಭೂಮತ್ವೇ ಲಿಂಗಾಂತರಮಾಹ –
ಅಪೃಷ್ಟ ಏವೇತಿ ।
ಯದಿ ಪ್ರಾಣಾದನ್ಯೋ ಭೂಮಾ, ತರ್ಹಿ ಪ್ರಾಗ್ವತ್ಪ್ರಶ್ನೇನ ಭಾವ್ಯಮಿತ್ಯರ್ಥಃ।
ಭೂಮಶಬ್ದಸ್ಯ ನಿಷ್ಕೃಷ್ಟಬಹುತ್ವವಚನತ್ವಾತ್ ಕಿಂ ಪ್ರಾಣೋ ಭೂಮೇತಿ ಭಾಷ್ಯೇ ಸಾಮಾನಾಧಿಕರಣ್ಯಾಯೋಗಮಾಶಂಕ್ಯ ಆಹ –
ಭಾವಭವಿತ್ರೋರಿತಿ ।
ಭಾಷ್ಯಕಾರೇಣ ಪ್ರಾಣಸನ್ನಿಧಿರಾತ್ಮಪ್ರಕರಣಂ ಚ ಸಂಶಯಬೀಜಮುಕ್ತಮಯುಕ್ತಮ್, ಪ್ರಬಲದುರ್ಬಲಾಭ್ಯಾಂ ಸಂಶಯಾಯೋಗಾದಿತ್ಯಾಶಂಕ್ಯಾಹ –
ಸಂಶಯಸ್ಯೇತಿ ।
ಇದಂ ಹಿ ವಿಶುದ್ಧವಿಜ್ಞಾನೇನ ಭಾಷ್ಯಕೃತೋಕ್ತಮ್ ಅತೋ ಯಥಾಶ್ರುತಾಲೋಚಿಭಿಃ ನಾವಜ್ಞೇಯಮ್। ಉಪಪತ್ತಿಂ ತ್ವನಂತರಮೇವ ವಕ್ಷ್ಯಾಮ ಇತಿ ಭಾವಃ।
ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಮಾಹ –
ಏತಸ್ಮಿನ್ನಿತಿ ।
ಯೋ ವೈ ಭೂಮೇತ್ಯುಕ್ತೋ ಭೂಮಾ, ನ ಪ್ರಾಣಾದನ್ಯಃ, ಅಸ್ತಿ ಭಗವ ಆಶಾಯಾ ಭೂಯ ಇತಿ ಪ್ರಶ್ನಾತಿರಿಕ್ತಪ್ರಶ್ನಾವಿಷಯತ್ವೇ ಸತಿ ಏತದ್ಗ್ರಂಥಸ್ಥಭೂಮರೂಪತ್ವಾತ್, ಆಶಾಪೇಕ್ಷಪ್ರಾಣಭೂಮವತ್ ಇತ್ಯನುಮಾನಂ ಸೂಚಿತಮ್। ಆರ್ತಿಮಾತ್ರಸ್ಯ ಉದ್ದೇಶ್ಯತ್ವಾಽಪರ್ಯಸಾನಾತ್ ಹವಿಷಾ ವಿಶೇಷಣಂ ಸಹಾಮಹೇ, ಪರ್ಯವಸಿತಸ್ಯ ಹಿ ಉದ್ದೇಶ್ಯಸ್ಯ ವಿಶೇಷಣಂ ವಾಕ್ಯಭೇದೌ ಅಹಂಗ್ರಹಸ್ಯೇವ ಏಕತ್ವಮಿತಿ ಶಬರಸ್ವಾಮಿನ ಆಹುಃ।
ಸಂಶಯಬೀಜೋಪಪತ್ತಿಮನಂತರಮೇವ ವಕ್ಷ್ಯಾಮ ಇತ್ಯವಾದಿಷ್ಮ, ತಾಮಿದಾನೀಮಾಹ –
ನ ಚಾತ್ಮನ ಇತ್ಯಾದಿನಾ॥
ನಿರ್ಣೋತಾರ್ಥಪ್ರತೀಕವಿಷಯೋತ್ತರವಶಾತ್ ಪ್ರಶ್ನೋಽಪಿ ಪ್ರತೀಕಪರಃ, ಆತ್ಮಶಬ್ದಶ್ಚ ನಾಮಾದಿಷು ಆರೋಪ್ಯಮಾಣಬ್ರಹ್ಮವಿಷಯಃ।
ಪ್ರಶ್ನಸ್ಯ ಆರೋಪ್ಯಾವಿಷಯತ್ವೇ ದೂಷಣಮಾಹ –
ಅತದಿತಿ ।
ಪ್ರಶ್ನೋ ಯದ್ಯಾತ್ಮವಿಷಯಃ ಸ್ಯಾತ್ ತದ ಉತ್ತರಸ್ಯ ಪ್ರತೀಕವಿಷಯಸ್ಯ ಅತದ್ವಿಷಯತ್ವಮ್ ಅಪೃಷ್ಟವಿಷಯತ್ವಂ ಸ್ಯಾತ್, ತದಾ ಚ ಪ್ರಶ್ನೋತ್ತರಯೋಃ ವೈಯಧಿಕರಣ್ಯಮಿತ್ಯರ್ಥಃ। ಪ್ರಶ್ನಸ್ಯೇತಿ ಯದಿ ಪಾಠೋ ಲಭ್ಯತೇ ತದಾ ಸುಗಮಮಿತಿ॥
ತದೇತದಿತಿ ।
ಪ್ರಕರಣಾನುತ್ಥಾನಮ್। ಪ್ರಕರಣಮೇವ ಪ್ರಾಣಸನ್ನಿಧಿಸಮಕಕ್ಷತ್ವೇನ ಸಂಶಯಬೀಜಂ ದರ್ಶಯತಾ ಭಾಷ್ಯಕಾರೇಣ ಪ್ರಕರಣತ್ವಮಸ್ಯ ನ ನಿಶ್ಚಿತಂ, ಸನ್ನಿಧಿಮಾತ್ರಮಾತ್ಮಶಬ್ದಸ್ಯೇತಿ ಸೂಚಿತಮ್। ಅತ ಏವ ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಾವಸರೇ ಪುನರ್ನೋಕ್ತಮಿತ್ಯರ್ಥಃ। ಪೂರ್ವಪಕ್ಷಸ್ತು ಪ್ರಾಣಸ್ಯ ಆತ್ಮಶಬ್ದಾದಪಿ ಅತಿಸನ್ನಿಧಾನಾತ್ ಉತ್ಥಿತ ಇತ್ಯುಕ್ತಮಪಿ ಚ ಭೂಮೇತಿ ಭಾವ ಇತ್ಯತ್ರ। ಅಪಿ ತು ಇತ್ಯಸ್ಯ ನಾಮಾದ್ಯತಿವಾದಿತ್ವಾತ್ ವ್ಯವಚ್ಛಿನತ್ತೀತಿ ವಕ್ಷ್ಯಮಾಣೇನಾನ್ವಯಃ।
ಫಲಿತಮಾಹ –
ತದಿತಿ ।
ವಾಕ್ಯೇನ ಪ್ರಾಣವ್ರತಸ್ಯ ಪುನರುಕ್ತೌ ಪ್ರಯೋಜನಮಾಹ –
ನ ನಾಮೇತಿ ।
ಸತ್ಯಾದಿಪರಂಪರಯೇತಿ ಭಾಷ್ಯೋಕ್ತಂ ಸತ್ಯಾದಿ ದರ್ಶಯತಿ –
ಅತ್ರ ಚೇತಿ ।
ಯದವಾದಿ ಪ್ರತೀಕವಿಷಯೋ ಬಹೋರ್ಭಾವ ಇತಿ ವಿಗ್ರಹೇ ‘ಪೃಥ್ವಾದಿಭ್ಯ ಇಮನಿಜ್ವಾ’ ಇತೀಮನಿಚ್ಪ್ರತ್ಯಯೇ ಬಹುಶಬ್ದೋಪರಿ ಕೃತೇ ಬಹೋರ್ಲೋಪೋ ಭೂ ಚ ಬಹೋರಿತಿ ಸೂತ್ರೇಣ ಬಹೋರುತ್ತರೇಷಾಮಿಮನಾದೀನಾಮಿಕಾರಸ್ಯ ಲೋಪೇ ಬಹೋಃ ಸ್ಥಾನೇ ಭೂ-ಆದೇಶೇ ಚ ಭೂಮೇತಿ ರೂಪಮ್। ಗಾರ್ಹಪತ್ಯೋ ಹ ವಾ ಏಷೋಽಪಾನ ಇತ್ಯಾದಿನಾ ಅಗ್ನಿತ್ವೇನ ನಿರೂಪಿತತ್ವಾತ್ ಪ್ರಾಣಾಗ್ನಯಃ। ಪುರೇ ಶರೀರೇ ದೇವೋ ಮನ-ಉಪಾಧಿಕೋ ಜೀವಃ। ಅಥ ತದಾ ಯತ್ಸುಖಂ ತದಸ್ಮಿನ್ ಶರೀರೇ ಭವತಿ ಸ ವಾ ಏವ ಏತಸ್ಮಿನ್ ಸಂಪ್ರಸಾದೇ ಸ್ವಪ್ರಾಂತೇ ಬುದ್ಧಾಂತೇ ಇತಿ ಸ್ವಪ್ನಜಾಗ್ರದ್ಭ್ಯಾಂ ಸಹ ಸುಷುಪ್ತೇ ಸಂಪ್ರಸಾದಶಬ್ದಃ ಪಠಿತಃ। ಉಪಕ್ರಮೋಪಸಂಹಾರಯೋಃ ಶೋಕತಮಸೋಃ ಅಭಿಧಾನಾತ್ ವಿಸಂವಾದ ಇತಿ ಶಂಕಾಯಾಮ್ ಉತ್ತರಂ ಭಾಷ್ಯಂ - ತಮ ಇತಿ ಶೋಕಾದಿಕಾರಣಮಿತಿ॥೯॥